De Amsterdamsche kermis-vreugd

Zingende, by die gelegenheid, de aldernieuwste Liederen

Een Nieuw Lied.

1.

Ach Hemel wat een rouw,
Ik zugt om een Ionkvrouw,
Die in myn zinnen speelt,
Een zoet en aardig beeld,
Zy is de roem en glans,
Der schoon Ionkvrouwen,
Haer deugd b[l]inkt aen alle kant,
Als een Diamant.

2.

Zy staet in mynen zin,
Geschreeven door de min,
Die Paarl van het land,
In myn hert geplant,
Daer doet zy dag en nagt,
De liefde groeijen,
Gelyk een wyngaerd bloeit,
Door den dauw besproeid.

3.

Wat lyd een minnaer smert,
Die zo gedreeven werd,
Door de liefde heel gezwind,
Ia die hy bemint,

[p. 13]

 

Ik kan in dit verdriet,

 

Niet langer leven;

 

Ik wil haer spreeken aen,

 

Of het is gedaen.

 

4.

 

Ik groet u schone maegt,

 

Die my zo zeer behaegd,

 

Wat lyd ik smert en pyn,

 

Om by u te zyn,

 

Want uw afwesendheid,

 

Die doet my sterven,

 

De spraek uit uwem mond,

 

Maekt myn hart gesond.

 

5.

 

Toon my een minsaem hert,

 

Het einde van myn smert,

 

Wanneer zal zyn gedaan,

 

Al myn droef getraen,

 

Wanneer zult gy uw jonk hart,

 

Aan het myn verbinden,

 

Die niemand scheiden zal,

 

Als den heer van al.

 

6.

 

Ik heb nu zo lang gewagt,

 

Gedaen myn minne klagt,

 

Ik heb u zo lang gevryd,

 

Ia in deugdsaemheid,

 

Ik heb zo lang gejaagt,

 

En niet gevangen,

 

Denk eens hoe 't werk verdriet,

 

Aan die geen loon geniet.

 

7.

 

Het is waar myn lieve vriend,

 

Gy hebt myn trouw verdient,

 

Door uw standvastigheid,

[p. 14]

 

En uwe deugdsaemheid,

 

Maer ik ben een teere maegt,

 

Met vrees bevangen,

 

Die de wereld wel doorsiet,

 

Vol van zwaer verdriet.

 

8.

 

Ik vrees niet voor u persoon,

 

Uw deugd blinkt al te schoon,

 

Ik vrees niet voor uw Geslagt,

 

Vol van goed gedrag,

 

Maer waer zullen wy, zoete lief,

 

Ons schaepkens weiden,

 

Die Goon ons geeven zal,

 

Op het Aardsche dal.

 

9.

 

En vrees voor geenen noot,

 

De aarde naekt en bloot,

 

Word van dauw en gras in 't ent,

 

Voorsien door 't Firmament,

 

Die alles houd in stand,

 

En zal nooit vergeten,

 

Die naer zyn wil en aart,

 

Zyn door de min vergaert.

 

10.

 

Minnaer, daer is myn hand,

 

Tot trouw en onderpand,

 

En ik wensch u veel geluk,

 

Ia bevryd van druk,

 

Ik zal u schoon lief,

 

Ia nooit verlaten,

 

Tot dat de dood ons scheid,

 

In der eeuwigheid.