Amsteldamsche minne-zuchjens

op verscheyde nieuwe wijsjes, door lievende gheesten uyt ghestroyt

[p. 208]

Doris-Minne-Clacht: Courante Bourbon.

INt schimm 'rige donker,
Eer Phoebi gefloncker,
Om d' Oosterpoolen swiert,
Dewijl dat Aurora,
Ter liefde van Flora,
De groene landouwen ciert:
Wijl slaap-lust yder heeft omvaan,
Ontwervel ik de pekel-kraan,
Van mijn Min-yver-graage borst,
Die soo veel Minne-rampen torst.

2   Tuyg beemden, en boomen,

Tuyg Beecken en stroomen,
't Lieftokkelende soet,
Wen Cupidoos dartlen

[p. 209]

 

Ons Zieltjes dee spartlen,

 

In Paphos weeldrige vloet:

 

Wen ik ô heyl! als Bruydegom,

 

Junonis Elpentroon beklom:

 

O soet doch haast vervloogen vreucht!

 

Hoe prangt gy 't hert met ongeneucht.

 

3   Siel roovende pronkje,

 

Sal noyt meer een lonkje,

 

Ontdooyen 't Ysig' hert?

 

Sal nimmer een streekje,

 

Wt weerliefdens beekje,

 

Omswadderen liefdens smert?

 

Ik quyn, en teer, en smelt tot niet:

 

Soo j' inder yll' geen hulp en biet:

 

Minne-God doof: ay? doof, dees brant:

 

Eer ick op Atroys oever strant.

 

ô Min! ô wreede min! wat brouwt mijn trouheyt euvel?

 

Nu Clorimena deijst van echts gegronde heuvel.

P. Dubbels spe vivo:

Hoop baert troost