't Amsterdamse rommel-zootje, met verscheyde minne-deuntjes, lief-lockende vrijagie, en treffelijcke harders-sangen, door verscheyde gentile geesten gecomponeert. Met de antwoort op 't Menniste susjen

[Onlanghs mijn Amarillis liep]

Stemme: Geswinde Bode van de Min.

ONlanghs mijn Amarillis liep
's Morgens door den douw,
Wat dat ick badt, wat dat ick riep,
Amarillis wouw
Hooren niet, na mijn klacht,
Mijn verdriet had geen macht
By haer,
Voort vluchte sy weer van daer,
In de vlucht haer vlecht
Aen een Boompjen heght,
Mits soo staet sy stil,
Ick omhels mijn Amaril
2. Sy (met haer hayr verwert in 't groen)
Kreegh van schaemt een blos;
En riep wilt ghy my dienste doen?
Tyter, maeck my los!
Amaril! het geschiet

[p. 88]

 

't Geen u wil, my gebiedt

 

Te doen,

 

Hier in dit lieve groen,

 

Doch eer ick het doe

 

Laet u Tijter toe

 

Dat hy na sijn lust

 

Amarillis lipjes kust.

 

3. Want eer sal ick u niet ontslaen.

 

Tijter wel hoe dus,

 

Waer in heb ick u doch misdaen?

 

Ken ick met een kus,

 

Met een soen, seyde sy,

 

U voldoen, kustme vry

 

Wel aen

 

En laet mijn daer me gaen:

 

Met een kusje, neen,

 

Ben ick niet te vreen,

 

Ghy raeckt niet van mijn

 

Of daer moeter hondert zijn.

J. H. Krul.