't Amsterdamse rommel-zootje, met verscheyde minne-deuntjes, lief-lockende vrijagie, en treffelijcke harders-sangen, door verscheyde gentile geesten gecomponeert. Met de antwoort op 't Menniste susjen
(na 1650)–Anoniem Amsterdamse rommel-zootje, 't–
Auteursrechtvrij
[pagina 54]
| |
Want menigh Boots-gesel
Haer leven moeten wagen,
Al op de Zee rebel,
By nachten en by dagen.
De Zee door Gods geheugenis
Verteert soo menigh Man,
Die al te samen van den Vis
Verslonden worden dan
Maer laes, wat leyt daer an
Waer onse Lichaems varen,
Als Godt ons Ziele dan
Eeuwelijck wil bewaren.
Wat lijdt den Zeeman al verdriet
By nachten en by dagh,
Als hy den doot voor oogen siet
En niet ontvluchten magh!
Door storm en groot onweer,
En gewelt vande baren,
Dat brenght ons dies te meer
In anghst en groot bezwaren.
Oock groot gewelt en tegenspoet
Lijdt den Zeeman vailjant:
Van Turck en Roovers seer verwoet
Worden sy aen-gerant,
En veel Vyanden meer
Die haer soecken te krencken,
Die varen by der Zee
Mogen hier wel op dencken.
Als sy oock op een lager wal
Door stormen drijven voort,
Seer haestigh sy de masten al
Dan kerven over boort,
Dan sien sy weer de doot
Voor oogen met vertsagen,
Somma de sorgh is groot
Die den Zee-man moet dragen.
Godt helpt haer dan wel uyt den noot
Die hem aenroepen seer,
Hy wil niet den Sondaer sijn doot,
Maer dat hy hem bekeer:
Want door sijn stercke hant,
Gaet hy den Mensch weer laven,
| |
[pagina 55]
| |
En brenght haer weer te Lant,
In een gewenste Haven.
Als sy komen te Lande fijn
Soo is haer eerste werck,
Te Bier of in den Brandewijn,
Maer weynigh inde Kerck!
't Is haer vergeten dra
Dat haer den Heer gepresen,
Trou hulp door sijn gena
Uyt anghst en groote vresen.
Als sy krijgen haer gelt in d' hant
Soo is het haest verteert:
Sy koopen daerom Lant noch Sant,
't Is voor de Weerdin en Weert,
't Is of hy 't ergens vint
Soo gaet hy domineeren,
Datmen soo suerlijck wint
Siet men soo licht verteeren.
Met Vroutjes vanden lichten aert
Raken sy op het wilt,
Sy moeten weder op de Vaert,
Als 't gelt al is verspilt,
't Is haer geen groote eer,
Noch minder voor de Vrouwen,
Want sy na Godes Leer
Haer zedigh moeten houwen.
Maer waer mach ick doch praten van?
Wat siet men veel gepronck
Dagelijcks langhs de Straten gaen
Van Dochters out en jonck,
In Hollant overal
Siet men haer gaen brageeren,
Het komt door ongeval,
't Zijn geen Dochters met eeren.
De Zeeusche Meysjes wat een praet,
Die weten oock seer wel,
By nacht te danssen langhs de straet
Al met een Boots-gesel,
En maecken groot geraes
Met de Jonghmans wilt weten,
't Zijn Dochters van deux Aes,
Of het is my vergeten.
| |
[pagina 56]
| |
Maer is het niet een mal gelaet
Van dese Dochters hoor,
By nacht te danssen over straet,
Een Speelman die gaet voor,
't Is haer geen groote eer,
Sy konnen 't lich'lijck dragen,
Want in Oost-Indien veer
Hoortmen van haer gewagen.
De Jonghmans achten 't voor geen quaet,
(Sy seggen 't is playsier)
Te danssen somtijts langhs de straet
Al met een Venus-dier:
Maer soo de Schrift vermelt
Soo is het haer geen eere,
Dat sy soo schoone gelt
Soo roeckeloos verteere.
Dese Jonghmans en Dochters fray
Die zijn seer wel bekent,
Sy wonen by de Turf-kay
Of ergens daer ontrent:
Om dat sy eerlijck zijn
Soo wil ick haer niet laken,
Want is den draet noch fijn,
Men zouse grover maken.
Ghy Jonghmans hoort met goet bescheyt,
Houdt doch in drincken maet,
Want dronckenschap is (soo men seyt)
De Moeder van het quaet,
Leeft vry nae Godes Leer,
Wilt quaet geselschap haten,
Soo sal u Godt den Heer
In vrede varen laten.
Oorlof Matroos hoort mijn vermaen,
Als ghy zijt in den noot,
Roept Godt den Heer van harten aen
Bekent u sonden groot,
Want die van herten seer
Berou heeft van sijn sonden,
Die wordt van Godt den Heer
Genesen al sijn wonden.
Doe men dit nieu Liedt eerstmael vant
Voeren wy over Zee,
| |
[pagina 57]
| |
Van Oost-Indien na 't Vaderlant,
Naer Middelburgh de Stee,
Met 't Schip Prins Hendrick ree
In 't Jaer van dertigh negen,
En sestien hondert mee,
Den tienden Maert geschreven.
|
|