Alfa-Nieuws. Jaargang 11

[p. 12]

Verhaal in de klas

Sooi smaas

Dit verhaal is echt gebeurd.
Heel lang geleden, in een dorp in België.

Marie is al heel lang getrouwd.
Haar man heet Sooi.
Sooi Smaas heet hij in het dorp.
Iedereen noemt hem zo.
En Marie noemt hem ook Sooi.

Op een dag is Marie bezig met de afwas.
Sooi is er niet, hij werkt in de fabriek.
Hij moet veel werken en is weinig thuis.
Er klopt iemand op de deur.
Marie droogt haar handen af.
Ze doet de deur open.
Er staat een hele nette man aan de deur.
De man heeft een brief in zijn hand.
Marie schrikt een beetje.
Ze krijgt nooit brieven.

‘Goeiemiddag mevrouw’, zegt de man.
‘Dag meneer’, zegt Marie.
Ze is een beetje nerveus.
‘Ik heb een brief voor Franciscus Smeyers.
Woont die hier?’ vraagt de man.
Franciscus Smeyers?
Die naam ken ik niet, denkt Marie.
‘Nee meneer,’ zegt ze tegen de man,
‘die woont hier niet.’
‘Dat is vreemd’, zegt de man.
‘Dit is toch Hoogstraat 6?
Op deze brief staat dat die hier woont.
Hoe heet uw man?’
‘Mijn man heet Sooi, meneer’, zegt Marie.
Ze hoopt dat de man snel weggaat.
Ze is een beetje bang van mannen in kostuum.
Ze brengen vaak slecht nieuws.
‘Vraagt u het eens in de winkel aan de overkant.
Daar werkt Anna.
En Anna kent veel mensen uit het dorp.
Dag meneer’, zegt ze nog.

[p. 13]

 

Dan doet ze snel de deur dicht

 

en gaat terug naar de afwas.

 

 

 

Een paar minuten later klopt er weer iemand op de deur.

 

‘Ze laten me ook nooit met rust,’ denkt Marie.

 

Ze legt de handdoek weg en doet de deur open.

 

Het is dezelfde man.

 

Hij kijkt een beetje raar naar Marie.

 

‘Mevrouw,’ zegt hij, ‘Franciscus Smeyers woont heel zeker in dit huis.

 

Dat zegt die dame van de winkel.

 

Weet u zeker, dat u hem niet kent?’

 

‘Wacht even’, zegt Marie.

 

Ze laat de man aan de deur staan.

 

 

 

Ze draait zich om,

 

en loopt de woonkamer in.

 

Ze kijkt in een kast, en in een andere kast.

 

Het moet hier ergens liggen, denkt ze, maar waar?

 

O ja, hier in de la.

 

Ze vindt het trouwboekje in de la.

 

Marie kijkt naar de letters van haar man in het boekje.

 

Marie kan niet zo goed lezen.

 

Ze leest traag... Fr... Fran... Franci..

 

En dan S... Sme.. Smey..

 

Ja, dat kan Smeyers zijn.

 

Franciscus Smeyers, Sooi Smaas.

 

Het is al zo lang geleden dat de burgemeester vroeg

 

of ze wou trouwen met Franciscus Smeyers.

 

 

 

De man staat nog altijd aan de deur.

 

Marie kan hem niet langer laten wachten.

 

Ze loopt terug naar de deur.

 

‘Ja meneer,’ zegt Marie met rode wangen,

 

‘Franciscus Smeyers is wel mijn man.

 

Ik was zijn echte naam vergeten.’

 

Ze durft de man niet aan te kijken.

 

Ze kijkt alleen naar de grond.

 

De man moet heel erg lachen.

 

Zo'n gek verhaal heeft hij nog nooit gehoord.

 

Maar Marie kan er niet om lachen.

Illustratie: Conny van der Neut