Informatie, vermaak maar ook een goede les
Opvallend is de didactische toon in veel van de artikelen. Er staan bijvoorbeeld verhalen van mensen in de Rea-krant die veel moeite hebben om op tijd op hun werk te verschijnen, omdat ze zich verslapen of niet uit hun bed kunnen komen. Er worden tips gegeven om dat te voorkomen, bijvoorbeeld door de wekker een kwartier vroeger te zetten. Een werknemer moest, nadat ze een paar keer te laat was gekomen, van haar werkgever 's middags een uur langer blijven, wat een goede les voor haar bleek te zijn. Een ander artikel (op de buitenlandpagina) gaat over te magere modellen die in Spanje geweigerd waren. Uitgelegd wordt dat dun zijn niet gezond is. Een derde en laatste voorbeeld is over hoe je kunt surfen op internet. Er worden voorbeelden van webpagina's gegeven die lezers eens kunnen bezoeken en er wordt uitgelegd hoe een zoekmachine als Google werkt.
Overigens kunnen de artikelen over epilepsie en de Ramadan ook als didactisch opgevat worden: ze geven informatie over onderwerpen waarvan veel mensen waarschijnlijk niet zoveel weten. Hoewel de artikelen soms een wijze les mee willen geven, wordt de toon in de artikelen nooit betuttelend. Naar mijn mening bereikt de Rea-krant verschillende doelen. Mensen in de sociale werkvoorziening die normaal gesproken misschien niet zoveel in aanraking komen met gedrukte media, krijgen toch bepaalde informatie. Het gaat hier vooral om persoonlijke verhalen maar ook om binnenlands en buitenlands nieuws. Dit wordt op een aantrekkelijke manier aangeboden zodat de lezers, naar ik verwacht, deze krant met plezier lezen. De artikelen zijn begrijpelijk en heel divers van aard. Dit zorgt ervoor dat ze zowel lezen over amusement (wat er op tv is bijvoorbeeld) als over zaken waarvan het belangrijk is dat ze daarover iets weten.