Alfa-Nieuws. Jaargang 4

[p. 10]

Van de meester die niet kon schrijven

Er was eens een man die niet kon lezen.

Hij kon ook niet schrijven.

Maar hij was wel slim.

Heel slim.

Hij bedacht een plan.

‘Ik open een school’, dacht hij.

Hij kocht een bord.

Hij kocht papier.

Daar stonden woorden op.

Hij kocht een grote tulband.

Toen ging hij bij de deur van de school zitten.
Er liepen mensen op de straat.
Ze zagen zijn grote tulband.
Ze zagen het bord en het papier.
Ze dachten: ‘Dat is een goede school.’
Die man moet wel heel knap zijn.

Op een dag kwam er een vrouw.
Ze had een brief in haar hand.
Hij dacht: ‘Ze vraagt of ik die brief wil lezen.’
En ik kan niet lezen.
Hij wilde weg.
Maar de vrouw hield hem aan.
‘Lees deze brief eens voor.’
Hij pakte de brief.
Hij hield hem op de kop.
Hij keek ernaar.
En nog een keer.
Hij deed of hij schrok.
De vrouw zag dat.
‘Oei’, dacht ze.
‘Ik denk dat mijn man dood is’.
‘Is Sidi dood?’, vroeg ze.
‘Vertel het mij.’
De meester zei niets.
Hij knikte.

[p. 11]

 

‘Moet ik mijn jurk verscheuren?’ vroeg de vrouw.

 

‘Doe maar’, zei de meester.

 

‘Moet ik me slaan?’ vroeg de vrouw.

 

‘Doe maar’, zei de meester.

 

De vrouw ging naar huis.

 

Met de brief.

 

Ze huilde en huilde.

 

Haar kinderen huilden ook.

 

Dat hoorde een buurman.

 

‘Wat is er aan de hand?’ zei hij.

 

Ze zei: ‘Ik heb een brief.’

 

‘Daar staat in dat mijn man dood is.’

 

De buurman zei: ‘Dat kan niet.’

 

‘Ik kreeg ook een brief van je man.’

 

Hij schreef: ‘Ik maak het goed.

 

Ik kom over een week naar huis.’

 

 

 

‘Laat mij die brief eens zien’ zei de buurman.

 

De vrouw gaf hem de brief.

 

De buurman las de brief.

 

Hij las: ‘Het gaat goed met me.

 

Over een week kom ik naar huis.

 

Ik stuur vast een deken en wierook.’

 

 

 

De vrouw ging terug naar de school.

 

‘Waarom zei je dat mijn man dood is?’

 

Dat staat niet in de brief.

 

Hij komt. En hij stuurt

 

Wierook en een deken.’

 

De meester zei: ‘U hebt gelijk.

 

Maar ik had haast.

 

Ik las deken en ik las wierook.

 

Toen dacht ik: ‘Hij is dood.’

 

 

 

De vrouw begreep niet dat hij loog.

 

Ze zei ‘Het geeft niet.’

 

Toen ging ze naar huis.