Ad Interim. Jaargang 4

[p. 135]

Bruidegom

De weg is ochtenddicht. Mijn fiets rijdt snel
al maar hetzelfde grijs in. Achter mij
volgt een loodrechte muur van mist.
Bodem en berm worden alleen gegist.
Ik ben een donkre sleuf door deze versche
zalen van jong metaal, dat bruist
met zachte zeeën in mijn ooren, sleep
een diepe reep verrassing door die stille
bruidschat der morgen. Zie de bruidegom komt.

Registratie

Wie van de droom geneest,

die hij de zijne wist,

voelt zich, nu er geen roep meer is

naar dat gewest,

op ied're weg vergist,

maar niet meer tot den dood bevreesd,

alsof hij iets voor eeuwig mist;

hij keert naar lied en text,

waartoe het nu verworden is

en peinst en leest.

Gerrit Achterberg