Ad Interim. Jaargang 3

[p. 559]

Amsterdam

Eens riep de bruine roerdomp in 't moeras,
waar nu de vrouwen voor de vensters wachten,
en eenmaal klonk in maanverlichte nachten
de roep van reigers uit het struikgewas,
waar nu de kroegen met oproerig lonken
opdringrig lokken, loeren, klonk eenmaal
slechts wind in bomen en de preveltaal
van 't roerig water; blauwe dwaallichtvonken,
die aarzlend zwierven, kon men eens zien zweven,
waar nu de stegen als een listig net
rondom de oude kerk zijn uitgezet.
Alleen de regen is gelijk gebleven.

Theo van Baaren