Ad Interim. Jaargang 3

[p. 413]

Primitief

Zóó schilderden de ouden - zoo alsof
zij alles onder stil klaar water zagen.
Een bloem, een vacht, een lichaam, heel de stof
van plant en dier en mensch
deden zij van éénzelfde intens
geheim licht stralen als de doode blâren
en 't wier, bezonken in een held're poel.

Zoo lig jij nu te glanzen, ijl en koel
afzijdig in je ongenaakbaar rijk,
je bad, kleine Madonna van van Eyck,
hel en doorzichtig fijn
herschapen en omlicht door geest van water.
Argeloos en onwetend van m'n pijn -
dit tijdeloos ontroerd staan voor wat later
nog maar een handvol kleurloos stof zal zijn.

Henriëtte Schuurbeque Boeije