Ad Interim. Jaargang 3

[p. 31]

Holland 1940

Schoner dan ooit in onze herinnering
bloeit ge, o land, vertrapt nu en verdonkerd;
gij-zelf gingt schuil; soms als een ster die flonkert
door wolkenscheur, breekt ge wat u omhing.

Wij noemen in ons hart elke innigheid
en tellen uw geheimen die ons binden:
Zo zij, die lang gedachteloos beminden,
elkaar ontdekken als de ander lijdt.

De liefde die ons hart opnieuw doordrong
werd trots in ons omdat gij niet woudt knielen,
toen uit uw hemel uw belagers vielen
en het verraad van achter u besprong.

W. Hessels

Pretoria.