Aardige vermaakelyke tyd-kortende vertellingen

De Roomse Geestelykheid in de Hel geplaast.

Wanneer men in Nederland nog geene andere Religie dan die der Rooms Catholyke kende, zo woonde in een der voornaamste Steeden een geestig Schilder, welke niet al te goed Rooms was, deze wilde de Geestelykheid een Pots speelen, nemende de gelegenheid waar op een tyd als 'er een voornaam Geestelyk Perzoon begraven zoude worden, met welk Lyk zy voorby zyn huis moesten, en over zulks veele dier Kerkgenooten agter het zelve zoude gaan, om het ter aarde te helpte brengen.

Hy dan, gelyk gezegt is een Schilder zynde, nam een Schildery, verbeeldende op de voorgrond de Helle, wat hooger de Aarde en Zee, booven dezelve den Hemel. Dit Stuk door Olyverwen geschilderd met voorwerpen zo als de Maaker geoordeeld had in de Hel te behooren, van welke hy zommige die het meest onder de handen der duivelen gekneveld wierden twee dagen van te vooren met Waterverwen dus herschiep, zettende de eene een Munnikskap op, de

[p. 135]

andere vercierde hy met een Myter, de derde met een Bisschops Staf, verscheide met geschoore Kruinen, andere met Bagynen Hulzels, Nonne Kleederen en diergelyke Teekenen dat zoort van Geestelyke eigen, zo dat men het niet alleen ruiken, maar voelen en tasten kon wat hy wilde te kennen geeven. Het Lyk en deszelfs Staatcie naderde op de bepaalde dach zyn Huis, hy wachte niet ot het voorby was, maar even voor het 'er aankwam zette hy het op het Vengster, veele die dit zaagen lachten 'er om: maar de Geestelykheid, (wiens haad, een duivels kwaad is), vertoornde en belgde wel grootelyks zich daar over, des zy beslooten na de Begraafnis by hem te gaan, en daar na den Gerechte dit zo strafwaardig bedryf bekend te maaken. Maar naauwlyks was de Lykstatie voorby gegaan, of de Schilder kwam met een Pot schoon waater en een Sponsie voor den dag, en begon dit Stuk te wasschen, zo dat de versche Waterverwe voor het wryven en wasschen alle in een liepen, en de vaste Olyverwen die droog en bestorven waaren hielden haaren stand, en het Stuk kreeg zyn eerste en oude gedaante weder, en de Schilder trok in huis. Waerop de Geestelykheid na het eindige der Begraafnis met een brandende yver zich na des Schilders huis spoeden, daar gekoomen zynde

[p. 136]

zaagen zy wel het Stuk staan, maar de gedaantens der Geestelyken waaren alle weg. Zy verwonderde zich, traade in heis en zeide Meester waar is dat Stuk dat daar even op u Vengster gestaan heeft. Wel zeide den Schilder dat staat 'er nog, dat kan niet zyn zeide de Geestelyken, want vlus waaren wy in de Hel geschilderd, hoe kan dat zyn hernam den Schilder, daar gy lieden tegenwoordig in den Hemel staat, wyzende hen inmiddels eenige Geestelyke, die van den beginnen af aan in den Hemel waaren geschildert geweest, en zy wezen hem de plaatze daar ze in de Hel hadde gestaan, wel dat is kluchtig voer de Schilder daer op uit, dat de Geestelykheid zo licht uit de Hel in den Hemel geraakt is, een bewys dat dit de rechte Hel niet is, maar veel eer het Vagevuur, maar evenwel die verandering moet gekoomen zyn door dat ik het gewasse heb, en de Geestelykheid moet zeer onzuiver zyn, als van haar door het wasschen zoo veele onzuiverheden moeten afgespoeld worden, als ik van het Schildery gehaald heb, en is de Geestelykheid nu met dit zuiveren in de Hemel gekoomen, zo zyn ze niet in de Helle geweest, want die eens daar in komt raakt 'er niet licht weer uit, maar wel uit het Vagevuur, dit voordeel hebben ze dan booven anderen gehad, dat zy in 't Vagevuur door het water gezuiverd en alzo in den Hemel gekoomen

[p. 137]

waaren, daar andere Menschen door het Vuur (een schrikkelyker en pynelyker Element als het Waater) gezuiverd moeten worden; ô Spotter! ô Schender van de H. Kerk, voeren de Priesters daar op uit. Wraak roepende aan alle de Santes en verstorven Heiligen, wien hen' zoo haastig (als een Dief na de Beul loopt), ter hulpe kwamen.