Aardige vermaakelyke tyd-kortende vertellingen

De bedroogen Woekeraar.

Antonius een Priester te Leuven, had eens eenige zyner Vrienden te gast genoot: t' huis komende vond hy, als naar gewoonte, een koude Keuken, en geen penning in zyn tas. Hier was goede raad

[p. 117]

duur. Ten lesten is hy in de Keuken van de Lombart gegaan, en de Meid uitgegaan zynde, heeft hy een koperen Pot met Vleesch dat al gekookt was van den Haart genomen, en dezelve onder zyn Tabbaart t' huis gebragt hebbende, heeft hy ze zyn Meid gegeven, haar belastende dat ze de Huspot in een andere Pot zoude overgieten, en des Woekeraars Pot schielyk zeer schoon schuuren. Dit gedaan zynde gaf hy de Pot aan zyn jongen, om daar van de Lombart een Daalder op te halen, hem beveelende dat hy een Ceeltje zoude nemen dat hy zulk een Pot ontfangen hadt. De Woekeraar zyn Pot niet kennende, alzo ze wel blonk en schoon geschuurt was, ontfangt het, geeft hem geld, en voor dat geld, liet de Paap zyn Jongen wyn koopen. Aldus wierd de Tafel gestoffeert. Toen men de maaltyd in de Lombart houden zoude, was de Pot en Spys weg, de Kok kyven hoorende, zegt dat 'er niemand in de Keuken was geweest dan de Priester Antonius, en wie zou zulks vermoeden van een Priester? De Meid gaat naar Antonius om te zien of hy den Pot had, maar daar was noch Pot noch Pots gelyke. Zy wouden eindelyk, het kostte wat het wilde de Pot van hem hebben, dewyl hy alleen in de Keuken geweest was. Hy be ydt ten lesten dat hy een Pot geleent had, maar dat hy ze werder

[p. 118]

t' huis gezonden hadt. Als de andren dat ontkenden, zeide Antonius, hoe gevaarlyk is 't met iemand te handelen zonder schrift; men zoude my van dievery beschuldigen als ik geen Ceeltje had, met een toonde hy het Ceeltje, en de boevery is uitgekomen, wyl elk den Woekeraar uitlachte, dat hy op zyn eigen Pot geld gegeeven hadt.