Aardige en vermakelyke joe, joe, joe
(1792)–Anoniem Aardige en vermakelyke joe, joe, joe–
Auteursrechtvrij
[pagina 55]
| |
Ons doet roepen Victoria!
Die in deez' Nederlandsche Kusten
Gebooren is van Christen bloed,
Haar naam moet na haar wensch en lusten
Thriumpheeren door liefde zoet.
Wanneer god Mars met zyn krygsknegten
Zeer wreed gewapend trok in 't Veld,
Om met razernye te vegten,
Byna de waereld heel ontsteld.
Zag men 't Veld als met bloed bestormen,
Den wreeden Turkschen Sultan
Zag men met duizende mannen komen,
Met het bloed-vaandel de halve maan.
Langs den Donauw zag men zo stryden
Ende vergieten zo veel bloed,
Ten allen kant, ten allen zyden,
Was 't als een beek, was 't een vloed.
Den stryd kwam zo lang te duuren,
En dat met een wreedheid groot.
Ja wel in den twintig uuren,
Veel gekwest en veele dood.
Daar by wierd met groot verstrangen,
Door den Turk zyn wreed geweld,
Wel tien duizend man gevangen,
En in gevangenis gesteld.
Daar by was een Nederlander,
Een Krygsman die wel was geleerd
Gebooren te Ryssel in Vlaander,
Ziet de liefde triumpheerd.
Den Turk die deez' gevange knegten
Moest bewaaren met zyn magt
Was Deserteur der Fransche voor, echten,
Zo 't Christen geloof veragt.
Hy had een Dogter schoon van leden,
| |
[pagina 56]
| |
De wet van Mahomet aanbeden,
Waar door zy dikwils was ontsteld.
Deez' maagd eens zynde op den wandel,
Hoorden spreeken den Ryssaar,
Zy sprak: Vriend ik zie aan uwen handel:
Gy zyt een Nederlander klaar,
Ja, sprak hy, met bedroefde reden,
Ik ben hier wel tot myn verdriet,
Zy sprak, myn vriend, uw goede zeden,
Behaagen my gelyk gy ziet.
Had ik 't geluk om u te helpen,
En mee te reizen naar ons Land,
Dan zoude al myn droefheid stelpen,
Want ik ben ook van dien kant,
En in de Stad Ryssel gebooren,
Ook gedoopt in het Christendom,
Myn Vader die heeft het verloren,
Om de weelde en ook om den rykdom.
Heb moed, lieve maagt, wil niet zwigten,
Stryd kloekmoedig voor Christus wet,
God almagtig zal u verligten,
Tot spyt van die eerd Mahomet.
'k Zal den Hemel hulpe vraagen,
Tot vervordering en goeden uitval,
'k Hoope dat het zal behaagen
Aan God almagtig den Opperr-al.
Landsman wilt uw droefheid staaken,
Ik weet hier op een goeden raad;
Laat ons hier vaste redens maaken,
Ik zal t' avond komen laat,
Voor u brengen vrouwe kleeren,
Te saamen trekken door den nagt,
En alzo met veele eeren
Komen by den Christen magt.
| |
[pagina 57]
| |
Ach met wat hertlust en verlangen
Was dan beld' dit zoete lief paar,
Maar nog meest by den gevangen,
Die zyn lief haast wierd gewaar.
Hy trok aan haar trouwe kleeren,
Zo kwamen zy beide te gaar,
Met den zegen des Heer der Heeren,
Door de Turksche leger schaar.
Dan is deze edel bloeme,
Met haaren liefsten Cameraad,
Aan het Hoofd-kwartier gekomen,
En zo by den hoogen Raad,
Waar aan zy heeft laaten weeten
Hoe het Tursche Loget bestond,
Door het zeggen van deez' Secreeten,
Word gemaakt een vast verbond.
Om als waare Christen knegten
Den Turk zo te vallen aan,
Voor het Christendom te vegten,
En te plukken de halve Maan
't Zwaerd werd in de hand genomen,
En alzo met kloeken moed,
In het bloedig veld gekomen,
Riepen: God ons dog behoed,
Hier toond God zyn milden zegen,
En na eenen grooten stryd
Moest den Turk zig overgeeven.
Elk die riep daar heel verblyd:
Victoria ten allen kanten,
Tot eer van Christus waare Wet,
En het Triumphe Vaandel planten.
Tot groote spyt van Mahomet.
Deez' Victoire is gekomen,
Door des Hemels zegen groot,
| |
[pagina 58]
| |
Belgrade ingenomen,
Veel Turken geslagen dood.
Ook veel Krygsgevangene mede,
Den Turk met zyn hoogen moed,
Moet geeven ende maaken vreede,
Verlossen al het Christen bloed.
Deez' zegenpraalende glorie,
En blyde victoria,
Mag men tot eeuwige memorie
Toeschryven aan Antonia,
Die met haaren Uitverkoren,
Ryd te Paard, in het hart verblyd,
Voor hun blaast een Triumph hoorn,
En ryd zo naar de Majesteit.
Maar dit Paar met veel verlangen,
Met veel eer en waardigheid,
Worden in veel gunst ontvangen,
Door zyn hooge Majesteit,
Vereerd hunn' met veele eeren,
Maakt men hem Ridder met eer en glans,
En om haar lof nog te vermeeren,
Kroond m' hun daar met Lauwerkrans.
Nu ziet men in eere leeven,
d' Edel Ridder van Maltha,
God wil hem den zegen geeven,
Met zyn Lief Antonia.
Die nu zyn in echte trouwe,
En leeven in Christus Wet,
Vol van eer als man en vrouwe,
Tot spyt van god Mahomet.
|
|