| |
Een Nieuw Lied.
Op een aangenaame Vois.
Wat moet een Minnaar lyden,
Die mind zoo'n teere maagd,
Hoe dapper moet hy stryden,
Eer hy haar hert behaagd,
Hy mind dat zoetste kind,
Laat haar hert niet verwinnen,
Door zyn standvastig minnen,
Wat moet hy gaan beginnen,
Zal voor hem, zal voor hem
| |
| |
Zyn jong en weeldig leeven,
Dat lyd hier groot geweld,
Jong hert door min gedreeven,
De ziel is zeer ontsteld,
Die hem aan 't hert behaagd,
Niets kan hem vreugde geeven,
Van angst ziet men hem beeven,
Wat baat hem meer het leeven,
Komt hy haar aan te spreeken,
't Is met een zoet gelaat,
Verklaard hy zyn gebreeken,
Hy word van haar versmaad,
Spreekt hy haar van de Min,
't Is niet met haaren zin,
Hy kan haar niet behaagen,
Dit kort zyn jonge daagen,
Waar moet hy gaan klaagen,
Verzoekt hy door zyn beeden,
Zy door geen min bestreeden,
| |
| |
Hy kan haar niet behaagen,
Dit kort zyn jonge daagen,
Waar moet hy nu gaan klaagen,
Door drift van 't minnevier,
Denkt hy haar te beweegen,
Tot het grootste plyzier,
Daar twee zyn eensgezind,
Maar zy met stuurze reden,
Hoe kan hy zyn te vreeden,
Den druk doet hy verkeeren,
Niet zoet, niet zoeter dan de wyn,
't Is door zyn edel vogt,
Dat hy den Mensch verlost,
Den drank doet ze verdwynen,
Hoe zwaar dat zy ook schynen
Roept vry tot Venus spot,
|
|