[November]
Voor mijne vrouw.
November
Leeg is 't nu al, de dorre takken leêg,
De stammen zwart: daar schijnt de lucht doorhenen
Zoo bleek en goor, 't Heeft nu al uitgeschenen,
De volle pracht, ook 't laatre schoon, reeds veeg,
Toen 't groen allengs die wondre gloeiing kreeg
Van bruin, geel, goud - ja, goud! - dat men zou meenen:
't Waar àl te dier dan dat 't weldra verdwenen
Zou zijn, zoo maar, als droom, die henen teeg.
Als droom, zoo maar? Ja, al dit duurbaar goed,
Dit lang gegaard, gespaarde, 't al mijn eigen,
Waarvoor men streed, men leed, door zuur, door zoet,
Dat men 't al wou, al inn'ger, liever krijgen,
Die lieve trekken, blikken, lang gespaarde,
't Valt al tòch eens, als al dit schoon, ter aarde.
| |
Auteursrechtelijk beschermd