Letterkundig woordenboek voor Noord en Zuid

[Herman Teirlinck]

Teirlinck, Herman -, geb. 1879 te St. Jans Molenbeek bij Brussel, zoon van Isidoor; romanschrijver, van het land: De Wonderbare Wereld, 1902; van de stad: Het Ivoren Aapje, 1909. Toneelschrijver. Mijnheer Serjanszoon, 1908, is een humoristisch beeld uit de 18e eeuw. Met Van de Woestijne De leemen Torens, niet voltooid, weer een beeld uit de grote stad. Daarna schreef Teirlinck vooral voor het toneel. Hij is de vernieuwer van het toneel, verkondigt sym bolisch algemene waarheden: De Vertraagde Film, 1922; Ik dien, 1922; De Man zonder Lijf, 1924. Van 1920 is de Nieuwe Uilenspiegel of de jongste incarnatie van den scharlaken Thijl. Van 1937 het drama De Ekster op de Galg.

Teirlinck is niet alleen schrijver, maar ook tekenaar en meubelontwerper, schrijver van gebarenspelen voor de lustra van Delft, Groningen, Leiden, 1923-'25. Belast met

lessen in letterkunde aan de kroonprins van België. Nieuwe roman in 1940: Maria Speermalie, historie van een Vlaamse vrouw.

In 1947 Rolande met de bles, fantastische roman in 40 brieven.

In 1929 werd hem een Gedenkboek aangeboden, met bijdragen van Van Deyssel, Vermeylen, De Meester, Dirk Coster, M. Roelants e.a.

Na Vermeylens dood werd Teirlinck de leider van de Vlaamse letterkundigen in het Nieuw Vlaams Tijdschrift, 1946. Ere-doctor te Amsterdam, 1937.

Over Teirlinck een studie van J. Kuypers in Vlamingen van Beteekenis; te Antwerpen. Nieuwe uitgave v. Mijnheer J.B. Serjanszoon en Johan Doxa in de Bibl. der Ned. Lett., 1951.