Letterkundig woordenboek voor Noord en Zuid

[Heinric ende Margriete van Limborch]

Limborch, Heinric ende Margriete van -, ridderroman van Heinric van Aken, vóór 1318; later omgewerkt als volksboek. Uitgegeven door Mr. L.Ph.C. v.d. Bergh, 1847, in de ‘Werken v.d. Maatschappij der Letterkunde.’ Bedoeling was de verheerlijking van 't hertogelijk huis van Limburg. Doch de dichter verwart Hendrik, die in 1206 tot keizer van Konstantinopel werd gekroond, met Hendrik, die in 1227 met keizer Frederik meetrok naar 't H. Land. 't Geheel is niet meer dan een verdichtsel. In het proza-volksboek is een andere geest: de liefde moet zegevieren over standsverschil; de rechter weigert Margrieta van Limborch als heks te verbranden, omdat zij onschuldig is, ook al gelast hem dat de gravin van Athene, zijn landsvrouw. In het gedicht zijn heel bijzonder: het verblijf van Heinric van Limborch in de burcht van Venus en de beschrijving van een koningsspel te Konstantinopel. Samen 22 000 verzen, in 12 boeken.

Het Volksboek werd nog in 1773 weer uitgegeven, gedrukt te Deventer. De wonderlijke avonturen, die Heinric beleefde op zijn tochten ter opsporing van zijn verdwenen zuster Margriet, wekten nog steeds belangstelling bij het volk. Ook de mingevallen zullen steeds velen geboeid hebben. Limborch behoort tot de Oosterse romans en is een oorspronkelijk werk.

De dichter schreef 9 boeken, waarschijnlijk in of kort na 1291 ter ere van haar, die ‘vrouwe es van minen sinne’; in de proloog van het 10e boek noemt hij zich ‘versleten.’