[Gloriant]
Gloriant, hertog van Brunswijk, versmaadt alle liefde, tot Florentijn, dochter van Rodelioen van Abelant, hem haar beeltenis zendt; nu trekt hij er op uit en voert hij haar naar zijn land. Een Christenedelman, die verliefd wordt op een heidense prinses. Een der abele spelen. Deze spelen bekommeren zich niet om eenheid van plaats of tijd, maar de eenheid van handeling wordt streng in acht genomen. Gloriant, overwonnen door de liefde, dat is de wraak van Venus, omdat hij eerst kwaad van de vrouwen gesproken had. Nu roept hij uit, bijna met Maerlants woorden:
O minne, du best een edel cruut,
Du best dat aldersoetse fruut,
Dat god op eerde nie wassen dede!
Nieuwe uitgave van H. Godthelp en J. Verjaal, 1941. Van Jef Notermans, 1948.
Auteursrecht onbekend