Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 20

[Geeraert of Gerrit Wijnen]

WIJNEN (Geeraert of Gerrit), in 1648 te Arnhem uit een aanzienlijk geslacht geboren, ontving een wetenschappelijke opvoeding, oefende zich op de Latijnsche scholen in de oude talen en zette zijne studien aan de kwartierschool te Nijmegen voort en won door zijne vlugheid van bevatting en leergierigheid de genegenheid van den hoogleeraar Tlranen of Kranen, die hem in de wijsbegeerte onderwees. Deze was een ijverig voorstander der leer van Descartes en Wijnen, die hierna zijn voetspoor drukte, volgde hij naar Leiden, waar hij tot hoogleeraar in de wijsbegeerte benoemd was. Hier werd hij ook een der ijverigste leerlingen van Rasius, promoveerde in de philosophie en werd hem te Duisburg een leerstoel in de wiskunde aangeboden. Hij nam

deze niet aan maar wel die van Harderwijk. In Julij 1693 aanvaardde hij aldaar zijn hoogleeraarsambt in de wiskunde en verhoogde ongeveer 30 jaar den luister der Geldersche hoogeschool. Hij gaf geen werken in het licht. Als academisch rector sprak hij in 1713 bij het neêrleggen zijner bediening de immortalitate animi. Zijne wijsgeerige gevoelens wikkelden hem in onaangenaamheden met zijne ambtgenooten.

Hij overleed den 29sten Mei 1722. Zijn ambtgenoot A. Rotgers hield eene lofrede op hem.

Zie Bouman, Geschied. d. Geld. Hoogeschool; Kobus en de Rivecourt.