Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 20

[Bruno Wisel of Wiselius]

WISEL of WISELIUS (Bruno), kleinzoon van den vorige, karthuiser-monnik, verliet de R.C. kerk, huwde te Fulda een nicht van Luther. Zijn zoon George of Joris, na 's vaders dood geboren en in den katholieken godsdienst opgevoed, volgde het voorbeeld zijns vaders en verzaakte het Roomsche geloof, maar keerde daarna, ontstemd door de oneenigheden tusschen de hervormers en door de onaangenaamheden hem zelven berokkend, in den schoot der kerk terug. Schoon een eenvoudig pastoor, werd hij echter staatsraad des keizers Ferdinand en Maximiliaan. Men vindt zelfs aangeteekend, dat hij de steller was van het eerste of Regenburgsche Interim, hetwelk ten grondslag strekte van de beraadslagingen in 1543 over de zaken der kerk gehouden, onder de leiding van den paltzgraaf Frederik en den kardinaal Granveille. Zijne geschriften, van welke een groot aantal

aanwezig en meestal door hem in het Hoogduitsch opgesteld, maar en naderhand in het Latijn vertaald werden, dragen blijken van zijnen verlichten geest en vredelievende gezindheid, vooral zijne Via Regia en Methodus Concordiae. Hij stierf te Mentz in 1573 en was de eerste die de oude familie-naam in dien van Wiselius veranderde. Ook zijn zoon, die dezelfde familie-naam droeg, wordt mede om zijn geleerde schriften geroemd.

Zie van Limburg Brouwer, Leven van Mr. S.J. Wiselius in aangeh. bronnen.