Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 20

[Gosewijn de Wilde]

WILDE (Gosewijn de), waarschijnlijk te Brugge, in de laatste helft der 14de eeuw, geboren, werd, na de afzetting van Willem de Lalaing, tot stadhouder van Holland met den titel van president (1445) aangesteld. Zijn bewind was vol onrust, wegens het hevig blaken der Hoeksche en Kabeljaauwsche twisten. Hij behoorde tot de laatsten. Hertog Philips I van Bourgondie veranderde in vele steden de regering, waarbij de Hoekschen werden bedwongen, zonder dat men verneemt of de president er de hand aan had. Er ontstonden hevige twisten tusschen hem en den slotvoogd van Medemblik, Benjaert Scey, die de partij der Hoekschen was toegedaan. De president beschuldigde den slotvoogd van manslag en deze hem van onnatuurlijke zonde. Zulks maakte zooveel gerucht in Holland, dat Philips er zich mede bemoeide en den president, dien hij voor schuldig hield, van zijn ambt ontzette. Beide werden gevangen genomen, eerst in den Haag, daarna te Heusden bewaard. Eindelijk voerde men de Wilde naar Loevenstein (1448), waar hij zonder schuldbelijdenis ter dood werd veroordeeld. In den voorhof van het

slot had men een vuur ontstoken, en daarbij een rood kleed op den grond gespreid. Beleed hij schuld, dan zou hij met het zwaard, bleef hij bij zijn onschuld volharden met het vuur gestraft worden. Hetzij uit overtuiging van schuld, hetzij uit vrees voor verbranding, hij beleed de misdaad, waarvan men hem betichtte en werd onthoofd. Sommigen zijner tijdgenooten hielden hem voor onschuldig.

Zie Goudsche Cronyk, bl. 132; Meyerus, ad annum 1445 fol. 300 vs.; Groote Chr. Devis. 29, bl. 291; Wagenaar, V.H., D. IV. bl. 9, 22; van Wijn, op Wagenaar, D. IV. bl. 13-17. 8^o.; Arend; Bilderdijk; Kobus en de Rivecourt.