Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 19

[Gerhardus de Vries]

VRIES (Gerhardus de), den 16^den Augustus 1668 te Utrecht geboren, studeerde aldaar, vooral onder Voetius, in de wijsbegeerte en godgeleerdheid. In April 1671 opende hij een Collegie over de philosophie, en toen in 1672, na den inval der Franschen, zijne studenten naar Leiden weken, volgde hij hen en zette aldaar zijn lessen voort. Den 3^den December 1673 werd hij tot onderregent van het Staten-Collegie benoemd en bekleedde dien post tot 1674, toen hij tot Hoogleeraar der wijsbegeerte te Utrecht werd aangesteld. In 1685 werd hij ook tot buitengewoon Hoogleeraar in de theologie benoemd. Hij was zeer geliefd en gewoon om in de vacantie met sommige zijner leerlingen, vooral in Duitschland, te reizen. Hij overleed den 1^sten December 1705. Er is geen lijkrede op hem gehouden, doch Pontanur heeft in zijn Orat. funeb. in obitum Petri van Maastricht zijner herdacht. Ook verscheen bij zijn overlijden Chorus Musarum plorans seu lugubria in Gerardi de Vries obitum Carmina seu Naeniae. Saldenus noemt hem Philosophus omni laude major.

Hij gaf in het licht:

Exercitationes rationales de Deo, divinisque perfectionibus: accedunt ejusdem dissertationes de Infinito, Nullitate Spirituum, Homine automatico, contradictoriis Deo possibilibus sensuum en philosophando usu, Cogitatione ipsa mente, Operationibus brutorum, in quibus passim quae de hisce philosophatur Cartesius, cum rectae ravionis dictamine conferuntur. Traj. 1685. 4^o. 1695, met

Diatribe singularis gemina, altera de Cogitatione ipsa mentis, altera de Ideis rerum innatis.

De natura Dei et humanae mentis determinationes Pneumatologicae. Accedunt de cathoticis rerum attributis determinationes ontologicae. Traj. 1687.

Hij gaf uit: D. Voetii Physiologica, sive de rerum natura libri VI cum notis, met zijn

Dissertatio gemina, altera de Lumine, altera de Lunicola. Traj. 1688. 8^o.

Volgens Struvius schreef hij ook eene Dissertatiuncula Historico-Philosophica de Renati Cartesii medi ationibus a Petro Gassendo impugnatis. Traj. 1691. 8^o.

Van hem is ook de Narrator confutatus (zie Franc Bur-

mannus), en Cartesius vindicatus sive divinae rationis auctoritus a ratione independens.

Hij heeft ook het plan gehad Lucretius met een commentarius philozophicus te verrijken.

Zie Saxe, Onom. T.p. Burmanni Traj. erud. p. 431; G. Voet, Disser. Theol. T. V, p. 713, Saldenus, de Libr. L. I, C. VI. § IV, Act. erud. Lips. 1686, p. 198, 1696; Mens. Jul.; Struvii Bibl. Phil. C. III, § XIII, XIV; Placius, Theatr. Anon. p. 319; Henninii not. ad Tollii Epist.; Fabricii Bibl. Lat. T.I. Leb. I, Cap. IV; D. Nieuwenhuis, Commerc. Cartes.; Duker, Pugna inter Voetium et Cartesium; Heringa, de Auditorio p. 140, 153, 171; Nouvel. de la Republ. des lettres, 1685, p. 426, Siegenbeek, Gesch. d.L.H.D. II, bl. 273, 289; Schotel; Leid. Hooges.; Kobus en de Rivecourt; Verwourt; Glasius, Godgel. Nederl.