Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 19

[Jacob Vosmaer]

VOSMAER (Jacob), zoon van Willem Carel Vosmaer en Margaretha Nicoletta Holtius, werd in Augustus 1783 te 's Hage geboren. Hij ontving het voorbereidend onderwijs tot de akademische studiën in zijn geboorteplaats en verliet in 1801 de Latijnsche school, na het houden eener redevoering de bello et foedere Romanorum et Sabinorum sub Romulo et T. Tatio in Latijnsche verzen, vertrok daarop naar de Hoogeschool te Harderwijk, waar hij zich inzonderheid op de geneeskunde toelegde, en verdedigde, onder voorzitting van Rheinwardt, in Junij 1807 eene dissertatio chemica de adstringentium natura. In het laatst van dat jaar vertrok hij naar Utrecht, waar hij de lessen van Mattheus van Geuns en de Fremery bijwoonde. In 1808 keerde hij naar Harderwijk terug, en werd er in October, na opentlijk eene dissertatie, getiteld: Observationes de Sympathia verdedigd te hebben, tot doctor bevorderd. Hij zette zich eerst als med. doctor te Haarlem neder en in 1811 te Zutphen. Bij de vestiging van het Athenaeum te Harderwijk werd hem aan hetzelve het hoogleeraar-ambt in de kruid-, schei- en artsenijmengkunde opgedragen, welken post hij den 25sten Januarij 1816, twee dagen na de inwijding van het Athenaeum, aanvaardde, met eene or. de fugiendo utilitatis studio in exploranda natura. Na de opheffing van het Athenaeum, werd hij in 1818 buitengewoon hoogleeraar in de geneeskunde te Utrecht en nam, na het houden eener inaugureele rede de recentiori medicina cum antiqua comparata, het onderwijs in de Semiotica, Therapia generalis, Encyclopaedia Medica en Historia Medicinae op zich. In 1820 werd de vecartsenijschool te Utrecht gesticht en hij kort daarna gewoon hoogleeraar in de scheikunde, de leer der geneesmiddelen en der artsenij-mengkunde. Ruim 5½ jaar bleef Vos-maer het sieraad der hoogeschool; hij stierf den 3^den Februarij 1824, in den ouderdom van slechts 41 jaren, eene weduwe en 4 jongen kinderen nalatende. Vosmaer was lid van verschillende geleerde genootschappen.

Hij gaf in het licht:

Grondbeginselen der Natuurkunde van den Mensch, naar het Latijn van Blumenbach, Harderwijk 1807.

Grondbeginselen der Ontleedkunde, naar het Hoogduitsch van H.F. Hempel. Haarlem 1811, 2de dr. 1ste stuk. ald. 1824.

Aan mijne verloste Landgenooten. Dec. 1813 (dichtstuk).

Lierzang op de verheffing der Nederlanden tot een Koningrijk, kort na de landing van Buonaparte. Zutphen. Maart 1815.

De Menschenliefde. Harderw. 1818. Dichtstuk.

Verhandeling over de toevallige gebreken der Bliksem-afleiders, door C.W. Bëckmann, uit het Hoogd. vertaald en met eenige bijvoegsels vermeerderd, in d. IX der Natuurk. Verhand. v.d. Holl. Maatsch. der Wetenschappen te Haarlem.

Apothekers Woordenboek of uitvoerig zamenstel der Apothekerskunst en daartoe voorbereidende Wetenschappen, in een alphabetische orde, 1^ste D.m. pl. A-D. Zutphen 1822.

Na des schrijvers dood vervolg door C. Mulder. Amst. 1837. 8^o. Met pl. en tab. 3 D.

Institutiones semioticae, editae a G.J. Mulder. Lugd. Nat. 1828.

Nagelaten en verspreide Letterarbeid, meest in luimigen trant vervat. Haarl. 1826-1827. 2^de dr. 8^o.

De Kunst om lang te leven en wel te sterven. Haarl. 1828.

Eenige aanmerkingen over de gestremde en onregelmatige ontlasting der warmtestof in Algem. Konst en Letterb. 1813. D. II. bl 260.

Iets over de vergiftige werking van het zuring of klaverzaaid. Ald. 1818. D. I. bl. 277.

Hij nam ook medearbeider aan Nieuwenhuis' Woordenboek.

Zie, behalve zijn Levensb. door Vrolik, in Magazijn voor Wetens. Kunsten en Letteren, verzameld door N. van Kampen D. IV, bl. 383; Schröderi or. rect. (Ann. Ac. Rh. Traj. a, 1823-1824) p. 40-42, 71. Utr. Stud. Alm. voor 1825, bl. 64; Collot d'Escary Holl. Roem IV, 2, 694; Letteroef. 1826, bl. 428; Heringa, de auditorio; Bouman, Gesch. d. Geld. Hooges. D. II, bl 554, 585, 592, 597, 608; van der Aa, Nieuw Biogr. Anth. en Crit. Woordenb.; Konst- en letterb, 1824, I. 98; Holtrop, Bibl. medico-chir. p. 378; Nieuwenhuis; Kobus en de Rivecourt; Verwoert; Woordenb. d. Zamenl.