Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 18

[Anthonis Utenhove]

UTENHOVE (Anthonis), zoon van Anthonis Utenhove, behoorde tot het adelijk geslacht der Utenhoven te Gent, dat in het midden der 16^de eeuw verschillende mannen telde, wier ijver aan hervorming en vaderland voortreffelijke diensten bewezen heeft. Om Alva's woede zijne vaderstad ontvlucht, was hij op de vloot der Watergeuzen bij den Briel, welke stad hij hielp innemen en verdedigen, doch vertrok van daar naar het leger van den prins van Oranje, dat Brabant introk, of voegde zich, bij anderen, die, uit Vlissingen getogen, met Blommaert Oudenaerden innamen. Na het terugtrekken des prinsen werd deze plaats en andere door Alva hernomen. Bij deze gelegenheid werd hij gevangen en veroordeeld om levend te worden verbrand. Vreeslijk was zijn uiteinde. Hij werd met een langen keten aan een paal gesloten, en zoo liet men hem door een ring van vlammen loopen, tot het medelijden der Spanjaarden met een hellebaard zijn leven (9 Jan. 1572) eindigde.

Zie L'Espinoy, Recherches des Antiquités de Flandres, p. 107;

Meursii rer. belgic., lib. III, p. 181; J.W. te Water, Tweede eeuwf. der vrijheid te Vlissingen, bijl. bl. 33; Dez., verb. der Edelen, bl. 276; W. te Water, Hist. der Herv. kerk te Gent, bl. 10; van Meteren, Ned. Hist., B. IV, bl. 76; Martelaarsboek, Dordr. bij Savary, 1657, bl. 406; Hooft, Ned. Hist., B. VIII, f. 343; Brandt, Hist. d. Ref.., D. I, bl. 546; Pontanus, Hist. v. Amst., L. I, C. VIII, p. 52; Schotanus; van Groningen, Gesch. der Waterg., bl. 356, 405; Kist en Moll, Kerk. Arch. D. III, blz. 226.