Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 12. Tweede stuk

[Jan Mostart]

MOSTART (Jan) of SINAPIUS, werd in 1474, en niet, gelijk sommigen beweerden, in 1499 te Haarlem, uit een aanzienlijk geslacht geboren. Daar oefende hij zich onder Jacob van Haarlem, en verder naar de natuur in de teeken- en schilderkunst, werd een bekwaam portretschilder, edelman en hofschilder van de landvoogdes Margaretha. Daar hij zeer gelukkig in het treffen van gelijkenissen was, verkreeg hij overvloedig werk, inzonderheid van den hoogen adel. Doch zijn geest wist een hoogere vlucht te nemen, en hij gaf meermalen proeven van ongemeene verdiensten in het bewerken van onderwerpen uit de H.S., die meest alle voor altaren bestemd waren.

Ten tijde van Carel van Mander berustten bij zijn kleinzoon Nicolaas Suiker, schout van Haarlem, menig belang-

rijk stuk van zijn penseel, zoo als het Banket der Goden; een West-Indisch landschap met naakte figuren; de portretten van Jacoba van Beijeren en Frank van Rinsche, en zijn eigen levensgroot portret (doch zie Kramm). Op het koninklijk Museum te Berlijn berusten twee fraaije stukken van zijn penseel, Maria voor een tapijten behangsel gezeten, houdende het kind op haren schoot, en Eene rust op de vlugt naar Egypte. In den grooten brand te Haarlem, zijn vele zijner werken verloren gegaan, daar zijn huis met al wat er van hem was overgebleven, door de vlammen werd verteerd.

Hij overleed te Haarlem omstreeks 1555. Maarten Heemskerk getuigde van hem dat hij alle oude meesters, die hij gekend had, verre overtrof.

Zie van Mander, Immerzeel, Kramm en aangeh. schrijvers.