Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 12. Tweede stuk

[Mr. Leonard Metman]

METMAN (Mr. Leonard), werd te Waalwijk, in de provincie Noordbrabant, geboren, op den 2 Mei 1808, voltooide hij, na den veldtogt van 1831 te hebben bijgewoond en dien ten gevolge met het Metalen Kruis te zijn begiftigd, in het jaar 1833 te Utrecht, als doctor in de regten, zijne academische loopbaan en betrad in de residentie de pleitzaal, waarvan hij gedurende ongeveer 27 jaren een sieraad was.

Door Z.M. den koning naar verdienste geschat, werd hij opvolgelijk tot lid van onderscheidene staats commissiën benoemd, inzonderheid van die van 27 September 1852, tot het ontwerpen von wetboeken voor de Ned. W.I. bezittingen. Ook was hij gedurende drie jaren, van 1850-53, lid van de tweede kamer der Staten-generaal. Behalve deze blijken van onderscheiding werd hem eerst het ridderkruis van de Eikenkroon en later dat van den Nederlandschen Leeuw als onmiskenbaar bewijs van Z^r. M^s. bijzondere hulde geschonken.

Bij koninklijk besluit van den 28 Dec. 1859 tot Z.M. commissaris voor de W.I. wetgeving benoemd, verliet hij den 20^sten Maart dezes jaars het vaderland en vertrok uit Southampton den 2^den April daaraanvolgende naar Suriname, ten einde de vereerende taak te volbrengen, die 's konings vertrouwen hem had opgedrrgen.

Op den 26^sten dierzelfde maand deed hij er zijn plegtigen intogt, en van dat tijdstip af besteedde hij zijne krachten en vermogens aan de taak, waarmede hij was belast, met zooveel belangstelling en ijver; met zulk een talent, zelfstandigheid en

volharding, dat hij zich ieders bewondering en hoogachting verwierf, terwijl zijn minzaam karakter, zijne ongekunstelde welwillendheid, zijn populaire omgang, elks hart voor hem opende en met liefde voor hem innam.

Zoo mogt hij ruim vier maanden in welstand arbeiden en de gelegenheid aangrijpen, om met schrander doorzigt de koloniale zaken en belangen van nabij waar te nemen en in het ware licht te aanschouwen, tot dat hij, bijna aan liet einde van zijn moeijelijk werk genaderd, ja, de voltooijing er van schier voor oogen ziende, van eene reis naar de Marowijne teruggekeerd, door eene ziekte werd aangetast, die aanvankelijk volstrekt geen gevaar deed vreezen, ja zelfs geweken scheen en eene volkomen herstelling beloofde, doch in den avond van den 4^deu dezer, plotseling, zulk eene verwoestende wending nam, dat de lijder, op den avond van den volgenden dag, 5 October 1860, te Paramaribo in de ouderdom van 52 jaren en 5 maanden den laatsten adem uitblies. Hij werd plegtig ter aarde besteld, bij welke gelegenheid C. van Schaick hulde bragt aan zijne verdiensten.

Part. berigt.