Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 11

[J.B. Loman]

LOMAN (J.B.), zoon van Joh. Christ. Loman, ridder van den Ned. Leeuw en toen predikant bij de Luthersche gemeente te Bodegraven, werd van zijne jeugd af voor de studie opgeleid en had eerst zijn vader, vervolgens den predikant Schroeder te Arnhem tot onderwijzer in de Oostersche talen, studeerde vervolgens aan het athenaeum te Amsterdam (1839-1845), verwierf in 1845, na het verdedigen van een Specimen critico-literarium in Plautum et Terentium, den rang van Phil. Theor. Mag. Litt. Hum. Doct. en in het volgende jaar, na de verdediging eener Dissertatio politico-juridica, qua principia quaedam Oeconomiae politicae

tractantur, dien van Jur. Utr. Doct. Nu stonden Loman twee wegen open, die van naar het ambt van onderwijzer aan een der Latijnsche scholen te dingen, of zich als advokaat neder te zetten. Hij koos het eerste en verbond zich in Augustus 1847 aan het Instituut van den heer Mensing als docent in de Grieksche taal- en wiskunde. Drie maanden later werd hij tot hoogleeraar in de Grieksche letterkunde aan het athenaeum te Maastricht benoemd. Hij bekleedde slechts kort deze betrekking, want reeds den 24sten Maart 1849 overleed hij te Amsterdam aan de tering. Loman was een ijverig beoefenaar eerst der semitische, later der sanscritische talen. Hij verpoosde zich met het lezen en commentarieeren van Plautus en Terentius, en was van plan een critische uitgaaf van den eerste te bezorgen, waarin de dood hem verhinderde.

Professor J.G. Hulleman gaf na zijn dood in de Symbolae literariae, zijne Annotationes in Casinam in het licht, waarvoor hij eene Praefatio schreef, waaruit wij deze regels geput hebben.