Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 11

[Alexander Liernur]

LIERNUR (Alexander), werd den 17den Februarij 1770 te 's Hage geboren. Na vroeg zijne ouders, uit den fatsoenlijken stand, verloren te hebben, nam de toenmalige stadhouder Willem V, hem in zijne bescherming, en liet hem voor zijne rekening, in het Luthersche Weeshuis opvoeden. Reeds vroeg toonde hij lust voor de schilderkunst, waarom hij bij een der bestuurderen van het gesticht, een rijtuigschilder, besteld werd. onder wien hij, bij vlijtige eigene studie en onafgebroken werkzaamheid, zich zoo voorspoedig ontwikkelde, dat hij reeds als jongeling den gouden eereprijs bij de Teeken-Akademie behaalde. In 1794 vertrok hij als pensionair van Z.D.H. naar Rome, om zich in het historiëele vak te oefenen. Zijne vorderingen waren snel, en waarschijnlijk zou hij het tot een aanzienlijke hoogte hebben gebragt, indien de staatkundige omstandigheden van het vaderland hem niet genoodzaakt had den naar Holland en 's Hage weder te keeren.

Bij zijne terugkomst aldaar, in den aanvang van 1796, hield hij zich bezig met het vervaardigen van portretten, waarin hij bijzonder slaagde, en het vervaardigen van een aantal teekeningen in sapverw, o.a. maakte hij copijen van de 12 schilderijen van Otto Vaenius, de bedrijven der Batavieren onder Claudius Civilis tegen de Romeinen voorstellende, welke in een der vertrekken van de nationale biblioteek te Leiden ten toon werden gesteld, en vervolgens ten getale van 24, waarvan 12 in kleuren en 12 in Oost-Indischen inkt, bij verloting, voor f 1800 verkocht werden. In 1801 vertrok hij naar Parijs, waar hij een dertig stuks teekeningen vervaardigde naar beroemde meesters in het Museum aldaar, die door hem in de voornaamste steden van ons land zijn ten toon gesteld, om ze te laten verloten, en waarvan hij een beredeneerde catalogus vervaardigde. (Catalogue raisonné de 30 Dessins coloriés, dessinés d'après des tableaux choisis du Musée de Paris, et mis en exposition par J. Liernur en

1803), en die ook door Kramm vermeld worden. Koning Lodewijk kocht eenige voor den prijs van f 2500 aan, om op het Paviljoen bij Haarlem geplaatst te worden, terwijl de overige vervolgens met eenige kunstplaten, bij verloting, hem f 12000 opbragten. Onder deze tafereelen muntten bijzonder de Jonge Stier, naar Potter, en de Dood van Maria, uit.

In 1804 vormde hij het plan de door hem vervaardigde teekeningen in plaat te brengen, en ondernam zelf het graveren van den Jongen Stier, eene kapitale plaat van 27 duim breed en 24 duim hoog, die hij aan de Maatschappij Felix Meritis opdroeg. Met veel geluk, en schoon hij vroeger nimmer de naald hanteerde, ging hij voort met graveren, o.a. een monument ter nagedachtenis van den hoogleeraar Luzac, die in de ramp van Leiden omkwam. De drukkende tijdsomstandigheden, die zulk een nadeeligen invloed op kunsten en wetenschappen hadden, deden hem besluiten palet en naald tot gelukkiger tijde vaarwel te zeggen, en zich op het schoolonderwijs toe te leggen. Zijn wensch werd niet vervuld. Hij overleed den 12den October 1815 te Amsterdam. Hij was zoo om zijn karakter en kunde algemeen geacht, en sedert 1799 lid van verdienste bij het Schilder- en Teeken-Genootschap Ars aemula Naturae. Van zijne in Felix Meritis gehoudene verhandelingen, alle betrekking hebbende tot de Beeldende Kunsten, is er eene, over den invloed der beeldende kunsten, ten koste dier Maatschappij gedrukt. Hij huwde in 1801 mejufvrouw G.J. Koch, en liet haar twee dochters na, onder welke Maria Elizabeth, later gehuwd met den heer B.S. Nagler, eene uitstekende schilderes en bevallige teekenares.

Zie Immerzeel, Lev. en Werk. der Holl. en Vl. Kunst-Schild. D II. bl. 177; Kramm, Lev. en Werk. der Holl. en Vl. Kunst-Schild. D. IV. bl. 982, 983.