Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 11

[Laurens Laurentius]

LAURENTIUS (Laurens) neef van den bovengemelde, diende eerst 16 jaren als hulpprediker (1643) te Amsterdam, werd vervolgens predikant te Hoogwoude, Wormer, (1651), Nijmegen (1652) en in 1656 te Dordrecht, waar hij den 21sten Mei van dat jaar, door Ds. Dibbetz in de Groote Kerk werd bevestigd. Hij predikte er den 15den Januarij 1660 afscheid, en vertrok naar Amsterdam, waar hij den 18den als predikant werd bevestigd, en den 28sten Januarij 1672, in den ouderdom van 48 jaar, stierf.

Hij was een man van ‘beproefde gaven en godsvrucht’ en beoefende de Latijnsche en Nederduitsche poëzy. Een zijner Latijnsche dichtstukjes vindt men onder de Versus familiares van Jacobus Heiblocq en vóór J. van Oudenhovens ingebroken Alblasserwaard, en een zijner Nederduitsche getiteld: Dordrechts tranen over den inbreuk van den Alblasserwaard, is, te gelijk met de Weeklage van Jacobus Lydius, afzon-

derlijk, en achter J. van Oudenhoven's bovengemeld werkje in 1741 te Leiden met een byvoegzel en acht authentyke stukken herdrukt, in het licht verschenen. Zijn anagram was Vincenti laurus. Tot zijne vrienden behoorden Jacobus Heiblocq en Robertus Keuchenius. Zijn zoon, Cornelius, was predikant te Akersloot (1652), Muiden (1653), Arnhem (1655), waar hij in Mei 1656 stierf.

Zie Collot d'Escury, Holl. Roem, D. VI. St. II. bl. 629. Wagenaar, Beschr. van Amst. D. VII. bl. 488. Kist en Royaards, Ned. Arch. voor Kerk. Gesch. D. IV. bl. 8. Schotel, Kerk. Dordr. D. I. bl. 484 volgg. v.d. Aa, N.B.A.C. Woordenb. Heiblocq, Farrago Lat. Belg. p. 23b. Soermans, Kerk. Reg. F. de Paauw, Verv. op M. Veeris, Namen der Pred. bl. 123. H. de Jongh, Naamr. van Pred. in Geld. bl. 354.