Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 9

[Gustaaf Willem baron van Imhoff]

IMHOFF (Gustaaf Willem baron van), kleinzoon van den voorgaande en zoon van den kolonel Jan Willem, baron van Imhoff, en van Christina Emerence Lewe, dochter van Berend Lewe van Aduard, generaal en gouverneur van Sluis in Vlaanderen, werd te Groningen op den 20^sten November 1767 geboren. Voor de staatkundige loopbaan bestemd, werd hij in December 1781 student aan de hoogeschool in zijne geboorteplaats, op welke hij, na volbragte studiën, in Junij 1788 den graad van meester in de beide regten verwierf.

Bij de eerste komst der Franschen hier te lande, tijdens de omwentcling van 1795, bekleedde van Imhoff den post van ordinaris gedeputeerde ter vergadering van de Staten-Ge-

neraal van wege Stad en Lande. Daar hij zich echter met het toenmalig stelsel der regering niet kon vereenigen, leefde hij van 1795 tot 1802 als ambteloos burger; doch toen in het laatstgemelde jaar de regering tot gematigder stelsel teruggekeerd was, nam hij de betrekking van secretaris van den toenmaligen Raad van Finantiën in de provincie Groningen aan en bleef als zoodanig werkzaam tot in 1807.

Ongeveer een jaar daarna werd van Imhoff door koning Lodewijk tot lid van den Staatsraad benoemd, en na de inlijving in het Fransche keizerrijk zag hij zich door Napoleon tot lid van het Wetgevend Ligchaam te Parijs aangesteld, na vooraf van het Wetgevend Ligchaam van Holland een blijk van vertrouwen te hebben ondervonden, doordien hetzelve hem benoemde in de bekende commissie van vijftien personen, welke, op aanschrijving van den Franschen keizer, naar Parijs gezonden werd, om de organisatie der Hollandsche departementen te helpen regelen. Zijn als zoodanig gehouden gedrag verwierf hem de goedkeuring van zijne vorsten, en hij zag zich eerst door koning Lodewijk met de orde van de Unie en, bij het vertrek van dezen, door Napoleon met die van de Réunie begiftigd.

Na de omwenteling van 1813 was van Imhoff lid der staatscommissie aan welke de taak was opgedragen van het vervaardigen en zamenstellen der Grondwet, en bij besluit van den 6^den April 1814 werd hij benoemd tot gouverneur van de provincie Groningen, welke waardigheid hij den 28^sten daaraanvolgende aanvaardde.

Het was vooral in laatstgenoemde betrekking dat van Imhoff niet alleen het gewest, aan welks hoofd hij stond, maar ook het geheele vaderland duurzaam aan zich verpligtte. Niet mogelijk is het in weinige regels hier een overzigt te geven van al het goede door hem tot stand gebragt. Gedurende de zestien jaren, tot op den laatsten dag van zijn leven, waren hem 's volks belangen dierbaar, en waar hij slechts kon, en voor wie het ook was, altijd was hij er op uit rondom zich welvaart en voorspoed te verspreiden. En dit was niet alleen zijn streven in kalme dagen, maar ook dan wanneer het gevaar nabij was. Stormvloeden en heerschende ziekten waren niet in staat zijnen vurigen ijver voor het algemeen welzijn te doen verflaauwen, ook dan niet, wanneer hij zelf door de laatsten op het ziekbed geworpen werd. En bij zoovele zeldzame en voortreffelijke eigenschappen als regent, bezat hij er nog veel meer als mensch. Hij was godsdienstig in den volsten zin van het woord; voor ongelukkigen was hij een deelnemend vriend en voor zooveel hij kon een krachtig helper. Hij paarde aan eene goedheid en beminnelijkheid van karakter, die hem ieders hart deed winnen, eene welsprekende vredelievendsgezindheid, waaraan niemand weerstand kon bieden. Voorts bezat hij eene

ongeveinsde nederigheid, ongehuichelde dienstvaardigheid en voorkomende vriendelijkheid.

In een aantal andere betrekkingen was van Imhoff mede met verdiensten werkzaam. Hij was directeur van de Maatschappij van Landeigenaren en vast beklemde Meijers in de provincie Groningen, voorzitter van het collegie van curatoren der hoogeschool, van het Bijbelgenootschap, van het collegie van Toezigt op de Kerkelijke Administratie der Hervormden in de provincie Groningen, van de Commissie van het onderwijs aldaar, administrateur der Ommelander-kas en beschermheer van het Groninger Genootschap ter bevordering van schilder-, graveer- en beeldhouwkunst.

Van Imhoff overleed te Groningen op den 13^den Februarij 1830, en op den 18^den daaraanvolgende werd zijn stoffelijk overschot ter ruste gelegd. De hoogleeraar van Swinderen deed daarbij eene aanspraak, waarin hij den wensch uitte, dat het dankbaar gewest een welverdiend gedenkteeken voor den ontslapenen zou stichten, om aan zijne opvolgers te leeren, wat men doen moet, om zóó beweend en zóó gezegend door allen, in het graf te dalen als hij. Aan dien wensch is voldaan, daar op zijn graf, op de zuider begraafplaats te Groningen, omringd door een ijzeren hek of omheining, een wit marmeren piramide op een dito vierkant voetstuk is opgerigt, waarop men in vergulden letters leest: aan de Oostzijde ‘G.W. Baron van Imhoff,’ aan de Westzijde ‘geboren den 20 November 1767, Gouverneur dezer Provincie den 6 April 1814, overleden den 13 Februarij 1830’, aan de zuidzijde ‘uit erkentenis opgerigt’, aan de Noordzijde ‘door zijne dankbare medeburgers.’

De verdiensten van van Imhoff werden bij zijn leven reeds erkend, achtereenvolgens door zijne benoeming tot ridder der orde van den Nederlandschen Leeuw, tot commandeur dier orde, en eindelijk door zijne vereering met den titel van staatsraad, bij besluit van den 5^den November 1827.

Van Imhoff was den 24^sten April 1792 gehuwd met Anna Judith, baronnesse Sloet tot Tweenyenhuizen, dochter van Arend baron Sloet en van Johanna Philippina baronnesse van Dedem tot den Gelder. Hij liet haar na met een zoon en zes dochters.

Zie Almanak der Akademie van Groningen, 1831. bl. 83-94, door ons voornamelijk hier gevolgd; Algem. Konst- en Letterb. 1830. D. I. bl. 130-132.