Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 8. Eerste stuk

[Mr. Gentiaen Hervet]

HERVET (Mr. Gentiaen), in 1499 te Olivet bij Orleans geboren, werd van zijne jeugd af in de Grieksche en Latijnsche talen onderwezen, en leermeester van Claude de l'Aubespine, sedert secretaris van staat. Hij vestigde zich vervolgens te Parijs, waar hij met Eduard Lupset, een Engelschman, aan eene uitgaaf van Galenus arbeidde. Hij volgde Lupset naar Engeland, waar hem de opvoeding van Artus Polus werd toevertrouwd. Van daar werd hij door den kardinaal Polus naar Rome geroepen, om de Grieksche schrijvers in het Latijn over te zetten. Hij verwierf zich de achting en vriendschap van dezen prelaat en van de uitstekendste mannen in Italië, verscheen met glans op het concilie van Trente, was grootvikaris van Noyon en Orleans en eindelijk kanunnik van Rheims. Zijne laatste dagen bragt hij aldaar door en stierf er den 12 September 1584, in den

ouderdom van 85 jaren. Hij was een man, die meer geleerdheid dan sierlijkheid van geest bezat, en schreef vele werken in het Latijn en Fransch, die elders geroemd worden. In ons vaderland heeft hij zich bekend gemaakt als bestrijder van den Bijenkorf van St. Aldegonde, in zijn uit het Fransch overgezet geschrift:

Missive aen de verdoolde van de Christen gheloove deur Gentiaen Hervet van Orleans, Antw. 1567, 8^o.

Zelfs was de Bijenkorf zelve reeds hoofdzakelijk gerigt tegen het werk van Hervet: Sentbrief aen de afgedwaelde van de H. Roomsche Catholycksche Kercke.

Zie Du Verdier, Bibl. Franç.; Possevinus, Appar. Sacr.; La Croix du Maine, Biblioth. Franç; Charles du Sausset et Simph. Guion, Hist. d'Orléuns; Quenstedt, de Patr. illustr., p 46; La Boulaye, Hist. Acad. Parisiens.; Miraeus, de script. Lec. XVI; P. Freheri, Theatr. viror. erudit. eruditione clavorum, T. I. p. 257; Hoogstraten, Woordenb. o.h.w.; Baillet, Jugemens des Scuvans, T. II; Niceron, Mémoires; Morhofii, Polyhist; Byenkorf der II. R. K. van Marnix. Utrecht 1844; L'Advocat, Diction. histor. et bibliogr. o.h.w.; Cat. J. Koning. D. II. N. 993; Navorscher, D. VI. bl. 76, 222, 381, D. VII. bl. 71, 221, 274.