Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 8. Eerste stuk

[Hermanus Adrieanus de Hart]

HART (Hermanus Adrieanus de) geboren te 's Hertogenbosch den 13^den December 1785, was de zoon van Wesselus de Hart en Wilhelmina Catharina Bangeman en trad, in 1799, als kadet in Batanfsche dienst bij de artillerie. Na tot tweede luitenant bevorderd te zijn, vertrok hij in 1802 naar de Kaap de Goede Hoop, alwaar hij tot Junij 1806 bleef en onderscheidene gevechten bijwoonde. Kort na zijne terugkomst ging hij over bij de infanterie, en wel bij de garde jagers van koning Lodewijk Napoleon. Hij was in laatstgenoemd jaar in het gevecht bij Hamelen tegenwoordig en in de volgende jaren maakte hij mede de veldtogten in Duitschland en in 1809 in Zeeland, toen hij tot kapitein bevorderd was.

Na de inlijving in het Fransche keizerrijk ingedeeld zijnde bij het 33ste regiment ligte infanterie, dat in de jaren 1810 en 1811 tot bewaking der kusten langs de Oostzee was aangewezen, streed hij vervolgens in 1812 in Rusland, en werd hij bij Krasnoi, alwaar hij door een geweerkogel aan het regterbeen gewond en den 17^den November gevangen genomen werd.

Na Neêrlands herstelling uit de krijgsgevangenschap ontslagen zijnde, werd hij, in 1814, als kapitein geplaatst bij het 5de bataillon jagers en in het volgende jaar als majoor bij het 23ste bataillon infanterie. Steeds bij dat wapen dienst gedaan hebbende, werd hem in 1831 het

bevel opgedragen over de 17de afdeeling en bleef hij in die betrekking voortdurend bij het leger te velde, waartoe hij ook in 1830 behoord had, toen het bij Antwerpen zulke zware offers bragt.

Na afloop van den tiendaagschen veldtogt verkreeg hij het ridderkruis der Militaire Willemsorde 4de klasse, en nadat hij reeds een jaar te voren het bevel over eene brigade infanterie gevoerd had, werd hij in 1838 bevorderd tot generaal-majoor en in het begin van 1840 tot chef van de afdeeling personeel bij het ministerie van oorlog geplaatst. Hij bleef echter niet lang dáár werkzaam, en werd op nieuw aan het hoofd van eene der brigades geplaatst, terwijl hij daarna nog de provinciale kommando's van Gelderland en Utrecht heeft waargenomen.

Als zoodanig gepensioneerd, vestigde hij zich met der woon te Arnhem, waar hij kort daarop, den 1^sten Julij 1853, overleed. Hij was gehuwd met P. van IJzendoorn en verwekte bij haar geene kinderen. In de onderscheidene betrekkingen welke hij bekleedde verwierf hij zich de achting en toegenegenheid zijner ondergeschikten, en mogt hij zich verheugen in de gunst van het vorstelijk geslacht, waarvan zijne benoeming tot buitengewoon adjudant des konings, en het ontvangen van een prachtexemplaar van Bosscha's Leven van Willem II uit handen van zijnen Majesteit Willem III, ten bewijze kan strekken. En werd hij vroeger versierd met de ridderorde van den Nederlandschen Leeuw en met het kommandeurskruis met de ster van de Eikenkroon, nog grooter eer viel hem te beurt in de tranen van weemoed over zijn afsterven, door de armen gestort, die in hem steeds een liefderijk verzorger vonden en waarvan er niet een ooit met ledige handen door hem werd heen gezonden.

Uit medegedeelde berigten bijeengebragt; Algem. Handelsblad van 4 Julij 1853