Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 8. Eerste stuk

[Eduard Hageman]

HAGEMAN (Eduard), zoon van Cornelius Hageman, geneesheer te Amsterdam, werd aldaar den 20^sten November 1749 geboren. Hij studeerde te Leiden in de regten, verkreeg er in 1773 het doctoraat en werd in 1777 tot buitengewoon hoogleeraar in de regten te Duisburg beroepen; in 1784 werd hij aldaar gewoon hoogleeraar in dezelfde faculteit en onderwees er als zoodanig een tijdvak van twaalf jaren. Van daar als hoogleeraar naar Harderwijk geroepen, nam hij, den 18^den October 1796, zitting in den senaat, en aanvaardde zijne nieuwe taak. Zijn spoedig vertrek naar Leiden was oorzaak dat men oordeelde hem van het houden eener inwijdings-rede te moeten verschoonen. Aldaar werd hij nog in hetzelfde jaar tot hoogleeraar in het natuur- staats- en volkenregt beroepen, en opende zijne lessen, den 22^sten September 1797, met eene redevoering: de Ecclesia a Republica separatas rationes habente. In 1801 en 1810 met de rectorale waardigheid bekleed, hield hij bij het nederleggen van dezelve twee redevoeringen; de eerste maal handelende de perfecti Doctoris Academici Juris publici officio difficillimo; de andere maal, wanneer hij aan den beroemden Pestel hulde

toebragt, door te spreken: de Pestelio ejusque in jure publico meritis. In 1819 werd hem, als zeventigjarig grijsaard, eene eervolle rust verleend, van welke hij tot in het jaar 1827 genot mogt hebben, toen hij op den 19^den of den 20^sten November 1827 overleed. Zijne afbeelding ziet het licht. Geschriften gingen van er hem niet in druk uit.

Zie Nieuwe Alg. Konst- en Letterb. 1796. D. VI. bl. 121. 1797. D. VII. bl. 28. D. VIII. bl. 97; Algem. Konst- en Letterb. 1827. D. II. bl. 340, 341; Siegenbeek, Geschied. der Leidsche Hoogesch. D. I. bl. 353. D. II. Toev. en Bijl. bl. 240, 241; Bouman, Geschied. der Geld. Hoogesch. D. II. bl. 520, 521; Muller, Cat. van Portr.