Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 5

[Caspar Hendrik Carel Eymael]

EYMAEL (Caspar Hendrik Carel), geboren te Maastricht den 28^sten April 1782, trad als kadet in dienst in 1795 bij de infanterie, en nam als zoodanig deel aan de verrigtingen van het Bataafsche leger in 1796 in Duitschland en in 1799 in Noord-Holland, alwaar hij op den dag der landing, wegens zijne betoonde dapperheid, op het slagveld door den Generaal Daendels tot tweede Luitenant werd benoemd. Hij streed in 1801 met de divisie van den Generaal Du Monceau in Duitschland, en werd bij Wurtzburg aan den enkel gekwetst. In 1806, reeds eerste Luitenant zijnde, werd hij Aide de camp van den Generaal de Quaïta, en nam die betrekking achtereenvolgend waar bij de Generaals Vichery, van Zuylen en van Helden. In 1809 tot Kapitein bevorderd zijnde, was hij Aide de camp bij den Generaal Anthing, toen Gouverneur van de vesting Breda, en werd kort daarop ingedeeld bij den Generalen staf. Hij was in die betrekking in het jaar 1813 in de 17^de militaire divisie, waarover de Generaal Molitor te Amsterdam het bevel voerde. Na zijn ontslag uit Fransche dienst werd hij als Kapitein geplaatst in het Nederlandsche leger, was toen reeds bij het departement van Oorlog werkzaam geweest, zag zich in 1814 tot Majoor bij de Infanterie bevorderd en het volgende jaar

tot Luitenant-Kolonel Kommandant van het Koloniaal depôt. Hem werd in 1826, als Kolonel, het bevel opgedragen over de 7^de afdeeling Infanterie, en hij was in de rampspoedige dagen, na de omwenteling in 1830, aan het hoofd zijner troepen te Antwerpen. Overal waar hij in die dagen de zijnen voorging, bij Tirlemont. Campenhout, Duffel en Berchem, overal onderscheidde hij zich door zijn beleid en bedaarden moed in het gevaar. De groote zorgen voor het behoud van hen, die aan zijne bevelen te Antwerpen waren toevertrouwd, deden hem te veel aan het verraderlijk vuur der muitelingen blootstellen. Bij den terugtogt der troepen naar de Citadel werd hij door een kogel zwaar gewond, en terwijl hij op geweren werd voortgedragen, door een tweede getroffen. In de Citadel gebragt overleed hij den 29^sten October 1830, diep betreurd door zijn talrijk huisgezin en door zijne kameraden, voor wie zijn dood, in de oogenblikken van gevaar waarin men toen verkeerde, een zeer groot verlies was.

Bij zijne echtgenoote Frederica Agneta Egter van Wissekerke liet hij zes zonen na, waarvan thans nog drie bij hetzelfde wapen, waarbij hunnen vader diende, geplaatst zijn.

Zie de Roo van Alderwerelt, Geschied. van het 7^de regiment Infanterie, bl. III. 138, 174, 268; Bosscha, Neêrlands Held. te Land, D. III. bl. 671; H. von Gagern. Das leben der Gener. Fr. von Gagern, II. Band, 1. abth. S. 95.