Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 5

[Willem Eggert]

EGGERT (Willem) was een zeer rijk poorter te Amsterdam, en werd in het midden der veertiende eeuw, waarschijnlijk in 1340 te Waterland of volgens sommigen te Gent, geboren. Hij werd tot Schepen van Amsterdam verkozen, en stond in gunst bij Willem VI, dien hij, nog Graaf van Oostervant zijnde, met geld bijstond, toen hij in 1392, voor den toorn zijns vaders, Hertog Albrecht van Beijeren, moest vlugten. Aan het bestuur gekomen zijnde, verkoos Willem VI hem tot Raad der stad Amsterdam, tot schildknaap en tot Thesaurier van Holland.

Eggert, ofschoon niet van adel zijnde, bezat een kasteel aan het Purmer-meer, waar hij door het lokken van inwoners de stichter werd van de stad Purmerende, welke heerlijkheid, gelijk die van Purmerland, hem bij een giftbrief van den 4^den November 1410 door Graaf Willem VI geschonken werd, door wien hij vele privilegien voor de stad Amsterdam erlangde, welke plaats ook aan hem veel te danken had, daar door hem in 1414 de Nieuwe kerk aldaar en, met zijnen zoon Jan die volgt, het zoogenaamd Theologisch Collegium gesticht werd. Hij woonde toen te Amsterdam op den Dam, over de waag, in het huis de Bril genaamd, en stond in hooge gunst van Graaf Willem VI, die zijne vele verdiensten op prijs stelde, blijkbaar ook uit het vertrouwen dat hij hem schonk, toen hij hem afvaardigde tot het sluiten van een driejarig bestand, hetwelk den 26^sten April 1414 plaats had en waarbij Eggert zijne bekwaamheden ook in staatszaken meesterlijk aan den dag legde. Hij maakte zich ook verdienstelijk jegens zijnen vorst, door het in goeden staat brengen van zijne geldmiddelen, welken zich, door 's vorsten verteeringen, in eenen slechten toestand bevonden.

Met eerbewijzen overladen, was evenwel de adel hem zeer vijandig, en liet deze geene pogingen onbeproefd om hem het leven verdrietig te maken. Doch de vorst toonde zijne dankbaarheid, door aan de edelen te verklaren ‘dat hij zijnen vriend, Willem Eggert, hun aanbeval, en dat hij het op hun allen verhalen zou, zoo hem een tegel van het dak op zijn hoofd viel en hem krenkte.’

Eggert overleed den 15^den Julij 1417, volgens sommigen door het verdriet hetwelk de edelen hem aandeden. Zijn lijk werd van het slot Purmerstein naar Amsterdam gevoerd, en aldaar in de Nieuwe kerk, in het later alzoo genoemde Willem Eggert's koor of kapel begraven. Zijn grafschrift wordt nog ten zuiden van het koor, ter wederzijde van eenen balk, tusschen twee pilaren gelezen. Zijn wapen was van sabel beladen met drie crampons of weerhaken van zilver of ijzer, 2 en 1. De kinderen die Eggert naliet zijn: Jan, die volgt; Aleyd, gehuwd met Gerrit van Zijl, derde heer van Purmerende; Johanna, gehuwd met Reinoud van Brabant, en Imme, die in 1415 het klooster der oude nonnen te Amsterdam met groote goederen begiftigde.

Zijne afbeelding ziet het licht.

Zie Le Long, Ref. der Stadt Amst. bl. 287-298, 313, 314; Wagenaar, Vaderl. Hist. D. III bl. 327; dezelfde, beschrijv. van Amst. D. I. bl. 77, D. II. bl. 211, 222, D. VII. bl 363-365, D. VIII bl. 645, D. XI. bl. 190; Kok, Vaderl. Woordenb.; van Sandwijk, beschrijv. van Purmerende, bl. 8-20; Arend, Algem. Geschied. des Vaderl. D. II St. II. bl. 302; Muller, Cat. van portrett. bl. 76; de Navorscher. D. VI. bl. 343, D. VII. bl. 108, 109; Kron van 't Hist. Genootsch. D. VIII. bl. 139-142, 149, 196, 198, 200, 206, 407, 217, 221, 452, 476, 485.