Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 4

[Hermannus Deusing]

DEUSING (Hermannus), jongste zoon van den voorgaande en van Magdalena Modesta Scheidmans, werd geboren te Groningen den 14^den Maart 1654, studeerde aldaar in de regtsgeleerdheid, zich ook toeleggende op de fraaije letteren, grieksche taal, geschiedenis en wijsbegeerte. Na zich in 1672 in het verdedigen van zijne geboortestad, tegen den aanval van den Bisschop van Munster, verdienstelijk te hebben gemaakt, verkreeg hij in 1677 den graad van Doctor in de regten, waarna hij gedurende twee jaren openbare lessen in die wetenschap hield. Na het volbrengen eener reize door Holland en Duitschland, werd hij zoodanig tegen de regtsgeleerde wetenschap ingenomen, dat hij hare beoefening geheel vaarwel zeide

en zich geheel aan theologische studiën overgaf. De vrucht hiervan was, dat hij zich als mystisch en typisch godgeleerde bekend maakte door het schrijven eener Historia allegorica Veteris et Novi Testamenti, juncta revelatione mysterii s.s. triados, welke te Groningen in 1690 in 4^o., zonder naam des schrijvers, het licht zag, en later in 1701 te Franeker en in 1710 te Emden met veranderden tekst herdrukt werd. Door dit werk, waarin de typische verklaring tot uitersten gedreven werd, haalde hij zich de vervolging der kerkelijken op den hals, om welke te ontwijken hij eerst naar Drenthe en vervolgens naar Brabant week; de kerkeraad ontzeide hem het avondmaal; doch Deusing weldra teruggekeerd, ging op den ingeslagen weg voort, en verdedigde zich in een tweetal geschriften, getiteld:

Korte Verantwoording, Gron. 1690. 4_o. Ook te Franek. 1701. 4^o.

Verdediginge zyner regtzinnigheid, Amst. 1692 en Franek. 1701.

Op beide geschriften liet hij volgen:

Commentarius mysticus in decalogum et explicatio mystica tum historiae de muliere haemorrhoissa et filia Jairi, tum parabolae de epulone divite et Lazaro mendico, Leod. 1700. 4^o.

Na eenigen tijd zich te Aken, tot herstel zijner gezondheid, opgehouden te hebben, koerde hij in Drenthe weder, en door den invloed van den Baron van Pallandt, drost van die provincie, gelukte het hem de censuur van den Groningschen kerkeraad te doen opheffen, waarop hij naar Groningen terugkeerde, tot de Waalsche gemeente overging en zijne dagen in vrede sleet tot aan zijnen dood, die den 3^den Januarij 1722 plaats had. Weinige jaren te voren had hij nog een ander werk in het licht gegeven, waarin hij zich in zijne denkbeelden eenigzins meer bezadigd betoonde en dat getiteld is:

Moses Euangelizans, seu explicatio allegorico-prophetica historiarum Mosaicarum etc. Ultraj. 1719. 4^o.

Ook in de Bibliotheca Bremensis gaf hij onderscheidene stukken die van zijne groote geleerdheid, maar niet minder van zijne buitensporige gevoelens getuigen.

Zie Paquot, Memoir. T. II. p. 566; De Feller, Dict. Hist. T. III. p. 527; Ferwerda, Cat. van Boek., D. I. St. II. bl. 272; de Chalmot, Biogr. Woordenb.; Ypey, Kerk. Geschied. D. VIII. bl. 477, D. IX. bl. 60; Bouman, Geschied. der Geld. Hoogesch. D. I. bl. 83, D. II. bl. 645; Biogr. Univ. T. VI. p. 156; Glasius, Godgel, Nederl. D. I. bl. 363-365.