Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 4

[Daniel Delprat]

DELPRAT (Daniel), zoon van Daniel Delprat en van Marie Anne Humbert, werd den 15^den Augustus 1758 te Amsterdam geboren. Hij studeerde eerst te Leiden, later te Amsterdam in de godgeleerdheid. Proponent zijnde werd hij achtereenvolgend beroepen tot predikant bij de Waalsche Gemeente te Zutphen in 1788, te Utrecht in 1790 en te 's Hage in 1791. Door zijne vaardigheid om zich in de Fransche taal uit te drukken, maakte men van zijne bereidwilligheid gebruik, om de destijds in de Fransche taal van gouvernementswege uitgevaardigde stukken door hem te doen opstellen, waardoor hem bij de komst van Koning Lodewijk tot den troon diens vertrouwen in ruimen mate te beurt viel, en hij door hem aangezocht werd om het ambt van Secretaris Generaal bij het Departement van Buitenlandsche zaken, tegen zijne herderlijke bediening te verwisselen.

Ofschoon Delprat, te zeer gehecht aan zijn predikambt en zijne gemeente die hem lief had, deze aanbieding van de hand wees, kon hij evenwel voor eene tijdelijke waarneming dier betrekking niet bedanken. Hij bleef dat tot aan onze inlijving in het Fransche keizerrijk en werd toen op aanbeveling van den Prins van Plaisance, gouverneur generaal der Hollandsche departementen, aangesteld om het nieuw keizerlijk geregtshof en ook het departement van den waterstaat behulpzaam te zijn in het overzetten in de Fransche taal der officiele stukken.

Na de omwenteling in 1813 werd Delprat benoemd tot Geheim Secretaris aan het Ministerie van Buitenlandsche zaken, en bleef dit tot aan zijn overlijden.

Te midden van al die beslommeringen bleef de Evangelie

bediening hem dierbaar. Zijne prediking onderscheidde zich door waarheid, eenvoudigheid en gemoedelijkheid. Hij maakte zich jegens de Hervormde kerk in ons vaderland verdienstelijk, door als lid der consulerende commissie, door Koning Lodewijk in 1808 ingesteld, tot hare organisatie mede te werken. Door de inlijving van ons land in het Fransche keizerrijk had deze geene voortgang, evenmin als de organisatie die later op last van Napoleon ontworpen werd bij eene andere door hem ingestelde commissie, waarvan ook Delprat lid was.

Na de herstelling van ons volksbestaan werd Delprat in 1815 lid der op nieuw benoemde commissie tot organisatie van het Hervormde Kerkgenootschap, en nam hij deel aan de algemeene Synode van 1816 en 1817. Als hofkapellaan in 1817 had Princes Marianne en onze tegenwoordige Koning, benevens diens broeders, het godsdienstig onderwijs aan hem te danken. Hij werd in 1827 emeritus en overleed te 's Gravenhage den 27^sten Mei 1841.

Ofschoon de opsteller zijnde van vele belangrijke staatsstukken, is er van Delprat met zijn naam niets in druk verschenen, dan de Eloge de Mr. de la Saussaye, geplaatst vóór de uitgave van diens Sermons te 's Hage en te Amsterdam in 1817 uitgegeven. Delprat werd in 1817 benoemd tot ridder der orde van den Nederlandschen leeuw en was gehuwd met vrouwe Françoise May, die hem acht kinderen schonk.

Zie Ypey en Dormout, Geschied. der Ned. Herv. Kerk, D. IV. bl. 507, uit medegedeelde berigten aangevuld.