Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 4

[Sylvester Jacob von Danckelman]

DANCKELMAN (Sylvester Jacob von), afkomstig uit een aanzienlijk Westfaalsch geslacht, dat gedurende eene lange reeks van jaren te Rheine en Lingen belangrijke overheidsposten bekleedde, was de derde zoon van Sylvester von Danckelman, raad en gezant van den keurvorst van Brandenburg bij de algemeene staten, en van Beatrix Derenthal. Hij zag in 1639 te Lingen het levenslicht, van welk graafschap zijn vader toen landrigter was, en werd, na eene geletterde opvoeding genoten te hebben, met drie zijner broeders naar Groningen gezonden, om zich aldaar op de regtsgeleerdheid toe te leggen.

Daar eene hevige besmettelijke ziekte de broeders verbood, Leiden te bezoeken, begaven zij zich twee jaren later naar Utrecht, van waar zij na verloop van ruim een jaar, in 1658 in Duitschland wederkeerden en aldaar de plegtige krooning van keizer Leopold bijwoonden. Daarop deden zij eene reis door Zwitserland en Frankrijk, waar zij te Bourges de regtsgeleerde lessen bijwoonden en te Parijs zich de kennis der Fransche taal eigen maakten.

In 1661 werd Danckelman op den jeugdigen leeftijd van twee en twintig jaren tot hoogleeraar in de regten aan het gymnasium te Steinfort benoemd, van waar hij weldra in dezelfde betrekking naar Heidelberg vertrok. Zijne bekwaamheid wijd

en zijd bekend wordende, beriepen de curatoren der Friesche hoogeschool hem in September 1670 tot den regtsgeleerden stoel in Franeker, welk ambt hij den 2^den November van dat jaar met eene redevoering aanvaardde. Behalve zijne collegies gaf Danckelman te Franeker eenige Disputationes uit, en geleidde in 1673, op het verzoek der prinses weduwe, Albertina Agnes, de opvoeding van den jeugdigen stadhouder Hendrik Casimir, van welken taak hij zich zoo goed kweet, dat de gedeputeerde staten van Friesland hem, bij zijn vertrek naar Duitschland, met eene ruime som gelds vereerden.

Frederik Willem toch, de groote keurvorst van Brandenburg, de groote bekwaamheid van Danckelman willende benuttigen, evenzeer als die van zijne zes broeders, benoemde hem in 1674 tot zijn raadsheer en assessor in het rijkskamer gerigt te Spiers. Gedurende het eerste jaar van die bediening, bleef hij ook zijnen leerstoel te Franeker behouden, maar daar deze belangrijke regtbank te zeer zijne medewerking vorderde, verliet hij den 16^den Junij 1675 voor goed Friesland, en zijne kundige regtspraak blonk te Spiers zoozeer uit, dat de voorzitter van het rijkskamer gerigt, de keurvorst van Trier, hem aan keizer Leopold aanbeval, zoodat deze hem tot lid van den rijkshofraad te Weenen benoemde, voor welke betrekking Danckelman echter bedankte. Weldra door den keurvorst aan het Brandenburgsche hof ontboden, werd hij lid van den oppersten kerkeraad te Berlijn, en in 1689 en 1690 als eerste gezant naar de rijksdagen van Regensburg en Augsburg afgevaardigd, op welke laatste hij, bij de verkiezing van Jozef I tot roomschkoning, den keurvorst van Brandenburg vertegenwoordigde. Later tot President van het consistorie te Berlijn benoemd, waakte hij met veel ijver voor de belangen van den staat en de kerk.

Het juiste tijdstip van zijn overlijden is ons niet bekend, evenmin of hij nog eenige schriften heeft uitgegeven, behalve de boven door ons genoemde academische, waarvan ons de titels ook evenzeer onbekend gebleven zijn.

Zie Vriemoet, Athen. Frisiac. pag. 516-523.