Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 2. Derde en vierde stuk

[Daniel de Burchgrave]

BURCHGRAVE (Daniel de) of de Burggraaf, een Vlaming van lage geboorte, die zich door kloekheid van vernuft en ijver den weg tot ambten geopend had, werd in 1580 Procureur-Generaal van den Raad van Vlaanderen, waarvan de leden dat jaar door de Staatsgezinden waren aangesteld. Nadat Gent echter in 1584 aan Parma was overgegaan, zette hij zich te Utrecht neder en maakte, in 1586, met Jakob Reingoud, een doorslepen huichelaar, en Gerard Prounink een driemanschap uit, het welk in die stad eenen aanhang maakte van vleijers van Leicester en misnoegden

op de Staten, die men sedert Reingoudisten noemde. Burchgrave had zich door zijn laag kruipen en het bevorderen van de belangen van Leicester zoo diep in diens gunst weten te dringen, dat hij door dezen eerst tot Buitengewoon Geheimschrijver van den Raad van State en vervolgens tot Auditeur der geldmiddelen bevorderd werd, zeer tegen den zin en het genoegen der Staten, die hem met reden grootelijks verdacht hielden. Hij drong, hoewel hij geen plaats had in den Raad van State, meestal ter zale in en lag den Graaf veeltijds redenen in den mond of diende hem voor tolk, wanneer hij zich in eene andere taal dan de Engelsche of Italiaansche moest uiten. Van zijn verder bedrijf en lotgevallen vindt men niets opgeteekend. Hij schijnt nog in stilte zijne dagen te hebben geëindigd.

Zie de Kempenare, Vlaemsche Kron., bl. 266, 315; van Reyd, Hist. der Nederl. Oorl., bl. 144; Wagenaar, Vaderl. Hist., D. VIII. bl. 146, 157, 179 en 180; Kok, Vaderl. Woordenb., D. VIII. bl. 1161; de Chalmot, Biogr. Woordenb., D. V. bl. 147; Scheltema, Staatk. Nederl., D. I. bl. 188 en 189; Algem. Woordenb. der Zamenl.