Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 2. Derde en vierde stuk

[Daniel Bruininx]

BRUININX (Daniel), geboren in 1724 te Rotterdam, werd eerst tot het Predikambt opgeleid en was zelfs reeds eenige tijd ter studie geweest, toen hij van voornemen veranderde en zich op het miniatuurschilderen toelegde. Ofschoon Nicolaas Juweel die hem in de teekenkunst onderwees, zelf geen voornaam Meester was, bragt Bruininx het evenwel, bijzonder door eigen oefening en vlijt, zoo ver, dat hij een Miniatuurschilder werd, die gelukkig, slaagde in het treffen der gelijkenissen, en niet onbedreven in de uitvoering was. In den beginne schilderde hij mede bladen van waaijers, waartoe hij de onderwerpen aan Antoine en Charles Antoine Coypel, Antoine Watteau, Nicolaas Lancret en dergelijken ontleende. Hierin maakte

hij zoodanig eenen opgang, dat destijds, bij den opschik eener aanzienlijke bruid, een waaijer van Bruininx niet kon gemist worden, terwijl men daarvoor tot 300 guldens toe betaalde; doch dit hield op toen Frans Xavery, de zoon van den beroemden Beeldhouwer van dien naam, zich te Rotterdam gevestigd had, die insgelijke waaijers doch naar eigene ordonnantiën en veel goedkooper dan Bruininx schilderde. Deze laatste hield zich alzoo voortaan alleen bij het schilderen van miniatuur-portretten, waarin hij veel te doen had, niettegenstaande hij zich ruim liet betalen. Hij won, alzoo veel geld en kreeg, toen hij reeds zestig jaren oud was, eene rijke erfenis van eenen oom, wiens eenige erfgenaam hij was, doch had er niet lang genot van, want weinig tijds daarna overleed hij ongehuwd, in zijne geboorteplaats, den 14den Augustus 1787.

Zie van Eynden en van der Willigen, Geschied. der Vaderl. Schilderk., D. II. bl. 188-190; Immerzeel, Levens en Werken der Schild.