Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 2. Derde en vierde stuk

[Johan Pieter Broeckhoff]

BROECKHOFF (Johan Pieter), geboren te Keken tusschen Zevenaar en Kleef, onthield zich in zijne jeugd te Amsterdam op, om den handel te leeren, waar hij smaak voor de Nederlandsche Dichtkunst opvatte, die hij met ijver bleef beoefenen, sedert hij zich als koopman te Emmerik gevestigd had.

Van hem bestaan:

Dicht- en zedekundige Zinnebeelden en Bespiegelingen. Amst. 1770. 4^o, met pl.

Bovendien vindt men in de Nederduitsche uitgave der Fabelen van Gellert de vertalingen van eenige fabelen door hem; ook is hier en daar nog wel een afzonderlijk dichtstuk van hem opgenomen. Hij vertaalde mede, uit het Hoogduitsch, onder meer andere verzen: de zeven woorden van Jezus aan het Kruis en plaatste die in de Mensch. Amst. 10 deelen 8^o.

In 1773 behaalde Johannes Le Francq van Berkhey de gouden, en hij de zilveren medaille, met hunne dichtstukken: de Lof der Dankbaarheid bij het Kunstgenootschap: Kunstliefde spaart geen vlijt, en waren dus de eersten, die, voor het beantwoorden van eene prijsvraag, door eenig dichtgenootschap in ons Vaderland met het eeremetaal bekroond werden.

Zie de Vries, Proeve eener Geschied. der Nederd. Dicht., D. IV. bl. 104 en 105; Witsen Geysbeek, Biogr. Woordenb. der Nederd. Dichters, uit partikuliere berigten aangevuld.