Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 2. Derde en vierde stuk

[Johannes Brandt]

BRANDT (Johannes), de jongste broeder der beide voorgaanden, geboren te Nieuwkoop den 6 Julij 1660, moet reeds in zijne jeugd blijken van goeden aanleg tot de studie hebben gegeven, want in de Groote vergadering der Remonstrantsche Broederschap van 1674 werd zijn vader verzocht, ‘hem als een jongman van zeer goede hope mede in de Theologie op te trekken, met presentatie, om hem als alumnus aan te nemen; terwijl die van Amsterdam, ter vergelding van 's vaders goede en groote diensten in het schrijven van de Historie der Reformatie, presenteerden hem tot hunnen alumnus aan te nemen.’ Na met lof zijne studie voleind te hebben, werd hij in 1781 bij de Remonstrantsche Broederschap tot Proponent aangenomen. Eerst nam hij bij leening de predikbeurten te Tiel ruim zeven weken waar, doch werd in het volgende jaar te Warmond, in 1683 te Hoorn, in 1684 te 's Gravenhage en eindelijk in 1696 te Amsterdam beroepen, waar hij den 13 Januarij 1708 overleed. Hij was gehuwd met Wilhelmina Klopper, bij wie hij acht kinderen verwekt had, en onder anderen eene dochter Suzanna Wilhelmina Brandt, die den 1sten Julij 1716 huwde met Jakob van Merken, waardoor hij de grootvader was van de beroemde dichteres Lucretia Wilhelmina van Merken.

Van Johannes Brandt zien de volgende werken het licht:

Leven en dood van Maria Stuart, Koninginne van Engeland, met de Lijkreden, Amst. 1695. 4^o.

Vier Predicatiën, ieder bijzonder gedrukt, Amst. 4^o.

Predicatie over 't Jubeljaar, 1700 Amst. 1700. 4^o.

Mengeldichten, Amst. 1701. 8^o, met die van zijnen broeder Kaspar, bij elkander gedrukt, Amst. 1724 2 deelen 4^o.

Clarorum virorum Epistolae centum ineditae, de vario eruditionis genere; ex musaeo Jani Brandt, Amst. 1702. 8^o.

Brieven en gedichten gewisselt met A. Moonen, 4^o.

Verantwoording tegen Leydekker, Amst. 1705. 4^o.

Leven van den Apostel Paulus of twee en dertig Predikatien over het voornaamste werk van zijn Apostelschap, Amst. 1724. 4^o.

Ook Johannes Brandt oogstte als kerkelijk redenaar roem in. Zijne gedichten, hoewel minder verdienstelijk dan die zijns broeders, hebben op sommige plaatsen natuurlijke en fraaije dichterlijke schilderingen. Er bestaan onderscheidene portretten van hem als door Pieter van den Berge en Pieter Schenk in folio, door Houbraken en M(aria d(e) W(ilde) in 4^o. Zijne spreuk was Non inferiora secutus (Niet het mindere moet nagevolgd worden).

Zie van Hoogstraten en Brouërius van Nidek, Groot Algem. Hist. Woordenb.; Luïscius, Algem. Hist. Woordenb.; Saxe, Onom. Liter. Pars V. pag. 458; Kok, Vaderl. Woordenb.; de Chalmot, Biogr. Woordenb.; de Vries, Proene eener geschied. der Nederd. Dichtk. D. II. bl. 135-138, Witsen Geysbeek, Biogr. Woordenb. der Nederd. Dichters; van Kampen, Geschied. der Nederl. Letteren en Wetens. D. I. bl. 379, 380, 386; Biogr. Nation.; Biogr. Univers.; Abbing, Geschied. der Stad Hoorn B. bl. 93; Algem. Konst- en Letterbode 1846. D. I. bl. 356; Tideman, de Remonstr. Broeders., bl. 65, 229, 249, 369; Glasius, Godgel. Nederl.