Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 2. Eerste en tweede stuk

[Adriaan van der Borre]

BORRE (Adriaan van der) of Adrianus Borrius, zoon van Levinus van der Borre, die in 1610 als Predikant te Schoonhoven overleed, werd in het jaar 1580 Predikant te Sommelsdijk, en vertrok in het jaar 1590 naar Strijen, en in 1591 naar Schoonhoven, van waar hij in 1603 werd beroepen naar Leiden. In 1605 was hij bij leening te Utrecht. Hij voegde zich aan de zijde der Remonstranten en was de eerste teekenaar der Remonstrantie, in 1610, en schrijver van menig ander belangrijk vertoog. Ook was hij een der genen, die bij de oprigting en vestiging der Remonstrantsche Broederschap, onder veel verdrukking, de meeste dienst bewezen. In December 1618 was hij met Kaspar van Baerle en Petrus Cupus tot hulp der geciteerden te Dordrecht. Daar hij er niet toe kon overgaan, om de biddaguitschrijving, zoo als zij gedaan was, der gemeente voor te lezen, werd hij, den 13den April 1619, door de Regering van zijne dienst ontzet. Omdat hij de Vergadering te Rotterdam, den 5den Maart 1619, had bijgewoond, werd hij in Julij uit het land verbannen en naar Waalwijk gevoerd en in Augustus door de Leidsche Synode met kerkelijke afsnijding bedreigd. Hij was in de vergaderingen te Waalwijk en te Antwerpen in 1619-1621 en werd den 9den Julij 1621 een der Binnenlandsche Directeuren.

Toen de drie Remonstrantsche Leeraars, Gerardus Livius, Henricus Leflerus en Johannes Coetsius, voorheen Predikanten te Nijmegen, zich met de Contra-Remonstranten zochten te verdragen, schreef van der Borre hun, uit naam van eenige Remonstrantsche Predikanten eenen brief, ten einde hen daarvan

af te houden, zonder dat zulks evenwel iets baatte. De Vergadering in de schuilplaats, in 1624, verkoos hem in de provisionele directie en droeg hem de bediening van Leiden en eenige dorpen op. Den 17den Junij 1627 werd hij met Johannes Uyttenbogaerdt en Simon Episcopius uit hoofde van de gestadige ziekten en ongelegenheden van Nicolaas Grevinkhoven als vierde Directeur aangesteld en bezocht als zoodanig in 1629 met Episcopius onderscheidene kerken, om de inzameling voor de Societeit en voor de oprigting der kweekschool te bevorderen. Voorts had hij deel aan alle de belangrijkste verrigtingen der Directie tot den 26sten Augustus 1630, toen hij, reeds ziek de vergadering der Directeuren te Alkmaar nog bijwoonde, maar naar Amsterdam verreisde, en daar weinige dagen later overleed.

Van zijne hand was:

Brief van weege de Remonstrantsche Predikanten, geschreven aen haere vervolgde en verdrukte gemeenten over de grouwelijke conspiratie, die geseit wordt voorgenomen te sijn tegen den welstandt van 't Landt en den Prince van Oranje.

Of zijne tijdgenooten Samuel van den Borre, Predikant te Groot-Ammers, en Antipas van der Borre, Predikant te Ottoland, beide hevige Contra-Remonstranten, bloedverwanten van hem waren, hebben wij niet kunnen ontdekken.

Zie Uytenbogaert, Kerck. Hist., bl. 1144-1146, 1163 en 1164; Brandt, Hist. der Reform., D. II, bl. 51, 135, 136, 459-461, 820, 905, 916, D. III. bl. 46, 171, 347, 680, 701-706, 233, 734, 753*, 755*, 756*, 899, D. IV, bl. 491, 965, 966, 1002, 1011-1017; J. Tideman, De Remonstr. Broed., bl. 3, 29, 30, 78, 81, 138.