Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 2. Eerste en tweede stuk

[Quirinus van Blankenburg]

BLANKENBURG (Quirinus van), Organist van de Nieuw Hervormde kerk te 's Gravenhage, was volgens ForkelGa naar voetnoot(1) tevens Licentiaat in de Wijsbegeerte en Geneeskunde.

Hij schreef:

Clavicimbel en Orgelboek der Gereformeerde Psalmen en Kerkgezangen, met de zelfde nooten die de gemeente zingt, tot vloeijende maatzangen gemaakt, in stijl en hoogte bepaald, met cieraden voorzien, en met kunst verrijkt, 's Gravenhage 1732. 4^o. De tweede druk, vermeerderd met eene Instructie of onderwijzinge tot de psalmen, regelen, compositie van de bas, Alphabet voor de blinden, en volkomen van drukfouten gezuivert, verscheen te 's Gravenhage in 1773.

Instructiën tot het Clavicimbel en Orgelboek, Amst. 1732. 4^o.

Verzameling van verscheiden Muzijkstukken voor de Clavicimbel, 's Hage.

Elementa musica, of nieuw licht tot het wel verstaan van de Musiec en de Bas-Continuo, door regelen, met reden en bewijs, gebouwd op een klare ontledinge der eerste beginselen, na eene voorafgaande wederlegging van de dwalingen dezes tijds enz., 's Gravenhage 1729. 2 deelen 4^o. met vele platen.

Als een merkwaardig bewijs van de destijds ook al heerschende smaak voor al wat vreemd was, schrijven wij daaruit het volgende af: ‘Als ik over eenige jaren een stuk musiec van mijn maaksel plag te vertoonen dan was 't nooit prijsbaar, het moest van verre komen om goed te zijn: maar als ik in de plaats van mijn naam van Blankenburg, di Castelbianco ('t welk het zelfde is in 't Italiaansch) daar boven zette dan was 't uitstekend, 't welk zoo lang geduurd heeft, tot ik ten laatsten het momaangezigt afdeed: maar toen begon weer d' eige historie.’

Volgens Lustig die in Marpurgs kritische briefe Blankenburg's eerste werk spottenderwijze beoordeeld, was hij in 1739 reeds tachtig jaren oud.

Zie Boekzaal der geleerde Waereld, B. 115. Maart 1772. bl. 841; E.L. Gerber, Lexicon der Toonkunst, bl. 425; Biogr. Univers.