Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 2. Eerste en tweede stuk

[Rem Egbertsz. Bisschop]

BISSCHOP (Rem Egbertsz.), een onbesproken burger en welgezeten koopman te Amsterdam en broeder van den beroemden Hoogleeraar Simon Episcopius, wien men niets kon te laste leggen dan dat hij het gevoelen der Remonstranten was toegedaan, stond deswege zoodanig in de haat bij het domme gemeen, dat het op Zondag den 19den Februarij 1617 zijn huis deerlijk uitplunderde. De Remonstrantsche Predikant Christiaan Sopingius was bij hem gehuisvest geweest, en men had het graauw diets gemaakt, dat ten zijnen huize gepredikt werd: hetwelk ligtelijk geloof vond. Men viel dan op dit huis aan, eerst met schellen tot de schel brak, toen met de glazen in te werpen en met bonzen op de deur. De Schout Willem van der Does, uit naam van een der Regenten tot het stillen van het oproer verzocht, begaf zich te dien einde derwaarts. Zoo deed ook de Onderschout Aren Elbertszoon de Haan,

met zijne dienaars. Doch na een halfuur trokken zij weder af, zeggende geen last van Burgemeesteren te hebben, om daar den geheelen dag te blijven. Het gepeupel riep toen: ‘de Schout gaat weg, het huis is ons ten prijs, met al wat er in is.’ Nu werd de deur, met eenen balk opengeloopen. Het geboefte viel in huis, waar alles geplunderd, vernield en geroofd werd.

Bisschop, zoowel als de Schout, had reeds te voren verzekerd, dat er geen vergadering ten zijnent gehouden werd, doch het mogt niets baten. Hij was nu met zijn huisvrouw en gezin het gevaar ontweken. De schade welke hij aan geld en goederen geleden had, begrootte hij sedert op meer dan 5000 gulden. Bovendien werd hem, benevens zijne vrouw, daags na de plundering, bij openbare afkondiging van den predikstoel het lidmaatschap der Hervormde kerk ontzegd, ‘omdat zij zich in Remontstrantsche vergaderingen hadden laten vinden.’ In 1620 voor Schepenen ontboden, ter zake, dat hij zich zou bemoeid hebben, met het inzamelen van penningen ter ondersteuning van de zaak der Remonstranten, verscheen hij niet, maar week eerlang ten lande uit, tot dat hij, na de verandering der regering in 1621 het waagde wederom te keeren.

Bisschop overleed den 10 April 1625.

Zie Brandt, Hist. der Reformatie, D. II. bl. 473-500; D. IV. bl. 183-192, 610-617; Wagenaar, Vaderl. Hist., D. X. bl. 147, 149 en 192.