Biographisch woordenboek der Nederlanden. Deel 2. Eerste en tweede stuk

[Petrus Lambertus Beckers]

BECKERS (Petrus Lambertus), geboren te Venlo den 18 April 1789, legde zich aan de Hoogescholen te Wurtzburg en Parijs op de Genees- en Heelkunde toe, in welke laatste stad hij in 1813 tot Doctor in de Geneeskunde gepromoveerd werd. In 1814 trad hij in dienst als Chirurgijn-Majoor bij het Nederlandsch leger. In April 1815 bij de ambulance van de 3e divisie geplaatst en met het leger te Parijs gekomen, werd hem het beheer van de Genees- en Heelkundige dienst in het hospitaal van het Nederlands leger te Parijs opgedragen. Van 1822 tot 1831 was hij geplaatst aan het groote Rijks-Hospitaal te Utrecht, gedurende welke tijd hij een ontwerp maakte om de militaire kweekschool voor Geneeskundigen uit te breiden, en de kweekelingen te kazerneren. In het laatst genoemde jaar tot eersten Ofsicier van Gezondheid titulair aangesteld, werd hij tevens benoemd tot Lid der Commissie tot onderzoek van den aard en de meest geschikte wijze van behandeling van den Aziatischen braakloop. Nadat hij in 1832 ter beschikking was gesteld van den Inspecteur-Generaal van de Geneeskundige dienst Bernard, werden hem achtervolgens de meest belangrijke zaken, betreffende de Geneeskundige dienst opgedragen; zoo werd hij den 17 Julij 1837 benoemd tot eersten Officier van Gezondheid effectief bij het Geneeskundig bureau en het magazijn van geneesmiddelen, als wanneer door zijne zorg het schoone maritieme-hospitaal te Willemsoord werd opgerigt. In het jaar 1841 aangesteld tot Inspecteur, en eindelijk in het jaar 1845 tot Inspecteur-Generaal van de Geneeskundige dienst bij de Land- en Zeemagt, is er door hem, die een zeer vast karakter bezat en bijzonder ijverig was, veel gedaan om de Geneeskundige dienst, wat het onderwijs aan de kweekschool betreft en de hulpmiddelen daartoe te hevorderen. Ook heeft hij modellen vastgesteld van veldtoestellen, van sacoches d'ambulance, van medieijnwagens, en van eene ziekenwagen. Ten gevolge van

de groote geestinspanning werd hij in het voorjaar van 1849 door eene beroerte getroffen, daarop in 1650 gepensioneerd zijnde, overleed hij den 19 Augustus 1851 te Aken.

Onderscheidene geleerde genootschappen, zoo als de Geneeskundige van Leuven, Brussel, Berlijn, Hamburg, Brugge, Antwerpen, Hoorn, Willebroek, Weenen en Batavia, toonde zijne bekwaamheden naar eisch te waarderen, door hem het lidmaatschap aan te bieden, terwijl het genootschap ter Bevordering van Heelkunde te Amsterdam hem in 1845 tot Buitengewoon Lid benoemde.

Men heeft van zijne hand:

Dissertatio medico-chirurgica de Herniâ inguinali, Paris 1813.

Verhandeling over den typhus en waarneming over den tetanus. Utr. 1819. gr. 8^o.

Hij was Ridder grootkruis van de Orde der Eikenkroon, Kommandeur van den Nederlandschen Leeuw, en van de Orde van de witte Valk; had den medaille van verdiensten van Nassau; ontving in 1832 van Koning Willem I eenen brillanten ring, ter waarde van 100 dukaten, als een blijk van dank voor den ijver, waarmede hij het onderzoek naar den braakloop in Duitschland had volbragt; en in 1833 zond de Regering van 's Gravenhage hem eenen brief van dankbetuiging voor den ijver door hem aan den dag gelegd, bij het onderzoek der cholera bij haar ontstaan te dier stede.

Zie (van Cleef), Alphab. Naaml. van Boeken; Algem. Konst- en Letterbode voor 1845, D. II. bl. 266, uit particuliere berigten aangevuld.