Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt
(1655)–Jacob Westerbaen–
Auteursrechtvrij
[pagina 249]
| |
 Die hoeft niet, als een ander beefd,
Voor eenigh quaed te vresen:
Hoe vreemt het in de wereld gaet,
Wat kanssen datter keeren,
Die God heeft tot sijn toeverlaet
Wat onheyl kan hem deeren?
2 Voor ’tgaeren, dat de jaeger set,
Voor doodelijcke stricken,
Voor tijden dat de pest besmet
Behoeft gy niet te schricken;
Hy sal in allerley gevaer
U met sijn vleugels decken;
Sijn woord gaet vast, sijn trouw is waer,
Die voor een schild verstrecken.
3 Daer ’s nachts de mensch voor schroomen magh
Dat hebt gy niet te vreesen,
Noch snelle pijlen die by dagh
Gaen snorren van de peesen;
Geen pesten, die als onbekendt
En in den duyster zwerven,
| |
[pagina 250]
| |
Noch sieckte, die des middaghs schend,
En sullen u doen sterven.
4 Schoon duysend mannen aen uw zy
En noch tien duysend vallen,
In het gevecht so blijft gy vry
En ongeraeckt van allen.
Gy sult met eygen oogen sien
Wat loon dat God komt schaffen
Als hy de goddeloose lien
Nae haer verdienst wil straffen.
| |
Pause.5 God sal geen ongeluck noch quaed
U laeten overkoomen
Om dat gy hem tot toeverlaet
En herder hebt genomen;
Geen heyloos lot, geen ongeval
Sal uwe hut genaecken,
Hy sal u wesen tot een wal
Daer niemand u kan raecken.
6 Hy sal sijn Engelen met vlijt
Doen passen op u weegen
Dat gy daer vry en veyligh sijt
En u geen ramp bejeegen:
Die sullen u daer gaen voor uyt
En op haer handen heffen
Op dat geen steen of harde kluyt
Uw voeten koom te treffen.
7 Geen leeuw, hoe fel en hoe verwoed,
Geen adder sal u raecken
| |
[pagina 251]
| |
De leeuwen treed gy met de voet
En wandelt op de draecken.
Om dat, seyt God, hy my bemint
Sal ick hem veyligh stellen
Ter plaetse daer hem niemand vindt
Die hem sou willen quellen:
8 Wanneer hy roept, hoor ick sijn stem
En sal hem antwoord geven;
Is hy in nood: ick ben met hem
En sorge voor sijn leven:
Ick wil met veeler jaeren-tal
Hem rijckelijck versaeden,
Waer in hy sien en smaecken sal
Mijn heyl en mijn genaede.
|
|
