Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt

Den xc. Psalm.

GY waert, o Heer, de rots daer wy op bouwden,
Gy waert de burgh daer wy ons op vertrouwden.
Eer’t ydel Niet de groove bergen baerde,
Eer locht, eer zee, eer hemel, en eer aerde
Nam haer begin en al wat wesen heeft,
Waert gy de God die eeuwigh had geleeft.

[p. 247]

 

2 Geen man, hoe kloeck, kan sijnen dood verhindren;

 

Wanneer gy roept, keert weer gy menschen-kindren,

 

So moet hy voort; de tijd voor uwe oogen

 

Van duysend jaer is haest voor by gevloogen,

 

Gelijck den dagh die onder is gegaen,

 

Gelijck de nacht voor die op schildwacht staen.

 

 

 

3 Gelijck een buy drijft gyse voor u heenen,

 

Sy sijn een droom die schielijck is verdwenen,

 

Sy sijn als’t kruyd, dat met sijn blaen en bloemen

 

Des morgens vroeg scheen op sijn jeugd te roemen,

 

Maer op den dagh door zicht of zen gekort

 

Sijn sap verliest en ’s avons leyt verdort.

 

 

 

4 Het vyer uws toorns hoogh tegen ons geheven

 

Doet ons vergaen: uw gramschap doet ons beven:

 

Een naere schrick gaet door ons bange leden:

 

Vermits wy sien dat onse vuyligheden

 

Staen naeckt en klaer voor u alsiende licht:

 

Geen ongekent, geen buyten uw gesicht.

Pause.

5 Dies gaen voor by in suchten en in klaegen
Door uwen toorn ons alderbeste daegen
Gelijck een woord ter lippen uytgevaeren.
Wat is ons tijd? naeuw tienmael seven jaeren
Bereyckt den mensch, en’t is een dapper man
Van jeughd en kracht die tachtigh haelen kan.

6 Noch is het best’ omset met dichte sorgen,
En veeltijds is het heden niet als morgen;
Is’t nu geluck, flus ist weer heen gevloogen:

[p. 248]

 

En wie nochtans merckt op met hert en oogen

 

Op uwen toorn? wie luystert nae uw woord?

 

Wie vreest uw hand? wie schrickt so hy behoort?

 

 

 

7 Dewijl wy dan so los en onvermeeten

 

De weynigheyd van onsen tijd vergeeten

 

So leer’, o Heer, ons onse daegen tellen

 

Op dat wy ons tot waere wijsheyd stellen.

 

Keer weer, o God, wat toeft gy doch so spae?

 

En neem weerom u knechten in genae.

 

 

 

8 Kom met uw gunst des morgens ons versaeden

 

Dat onse siel verheught en onbelaeden

 

Den ganschen dagh haer vrolijck gae vermeyen;

 

Geef soet na zuyr, en lacchens stof na schreyen;

 

Meet ons so ruym uw vriendlijckheden toe

 

Gelijck gy deed de slaegen dijner roe.

 

 

 

9 Laet over ons uw werck alomme hooren,

 

U grootheyd blijck aen die van ons gebooren

 

Sijn nevens ons uw’ onderdaene knechten;

 

Uw vrindlijck oogh bestraele den oprechten;

 

Bestier ons doen en laet uw sorgen gaen

 

Heer, over ’t werck dat wy ter handen slaen.