Passi, Paesch, en Pinxter gezangen

Een nieuw Liedeken.

Op de Wijse: De Mey die komt ons by.

HEt was een Harder goet // en zoet,
Een Harder die zijn Schaapjes zoo bemint,
En waar hem een verlaat // die gaat
Hy zoeken door de regen, koud' en wint:
Hy zoekt zonder verdriet,
Geen moeyten hy ontsiet,
Hy loopter door doornen, door hagen zoo zeer,
Tot da hy mismaakt // het Schaapje geraakt,
Wat wilje tog meer?

Al had hy dan zijn leen // doorsneen,

Zoo toont hy 't Schaapje nog een bly gelaat,

[p. 69]

 

Men ziet niet dat hy suykt // of sluykt,

 

Of leurt, of sleurt, of dout, of dreygt, of slaat;

 

't Is liefde al wat hy doet,

 

Hy wastet in zijn Bloet,

 

Hy slaat, en hy laaft, en hy zalvet ook weer,

 

Van kladde, van vlek // van alle gebrek:

 

Wat wilje tog meer?

 

Versiet wie dat uytleyt // en weyt

 

Niet in dit dorre velt van deser aart;

 

Maar in een lant dat groeyt // en bloeyt,

 

Dat altijt ongeschent zyn Lof bewaart:

 

Daar 't Klaver-blaatje schoon

 

Is God in vry Persoon,

 

Een spijse voor dit zoete Schaapje zoo teer,

 

Een voetsel en zmaak // Een vreugde vermaak:

 

Wat wilje tog meer?

 

Daar gaat het Dier heel bly // en vry,

 

't En vreest voor Leeuw, nog Wolf, of yet hem deert;

 

Niet komt 'er uyt het wout // zoo stout,

 

't Wort vry gestut, geschut en afgekeert:

 

Den Harder staat en wagt,

 

By dagen en by nagt,

 

Hy sluymert, nog droomt, nog en slaapt nimmermeer;

 

Maar blijft'er gestelt // Geduurig in 't velt:

 

Wat wilje tog meer?

 

Ey zondaar zegt in 't kort // wat schort,

 

Waarom dat gy den Harder zoo verlaat?

 

Is hy te wreet, te zuur // te stuur,

 

Te trots, te schots, te spijtig van gelaat?

 

Zijn wille is bereyt,

[p. 70]

 

Tot goet en zoetigheyt:

 

Maer loopje, ô Schaepje! kijkt om, en keert weer,

 

Al hebje misdaan // God zal u ontfaan:

 

Wat wilje tog meer.